„Tymochowicz potrzebował trochę czasu, żeby swoim uczniom zginać kręgosłupy (…).”

„Młoda dziewczyna potrzebuje trochę czasu, by znaleźć mężczyznę na całe życie. To jej nie przeszkadza wychodzić tymczasem za mąż.”

„Ja naginam swój kręgosłup, ale nigdy go nie złamię. Mam swoje zasady, których się trzymam.”

„Cóż dupie
po kręgosłupie?”

„Złamiemy kręgosłup Grecji!”

„Widza nie trzeba bulwersować ani poruszać. Widzowi trzeba zostawić jego intymność. Niech sobie siądzie w ciemności i ma czas, aby trochę pomyśleć, po swojemu.”

„Tomizm nie był w chrześcijaństwie balastem, jak chciał tak dziś wychwalany ksiądz Tischner, lecz racjonalnym kręgosłupem. Ten kręgosłup chce się teraz złamać – w imię czego?”

„Chcę trochę czasu, bo czas, bo czas leczy rany…”

„Kupiłam różowo-cielistą torebkę. Noszę ją na długim pasku, cholernie kobieca. Piotr przygląda się jej krytycznie, obmacuje mięsisty zamsz. – Macica na szelkach – ocenia. Może ma trochę racji. Nie nosiłam torebek do czasu urodzenia Poli. Wcześniej nie były potrzebne, wystarczał plecaczek. Symboliczna, urojona z drugiej strony kręgosłupa ciąża pozamaciczna?”

„Prostuje się kręgosłup, gdy przebiega po nim dreszcz podniecenia.”