„W zdaniu, które odnalazł, kryło się jeszcze inne, kolejne zdanie. Książki ukryte w książkach, ukrytych w książkach, ukrytych…”

„Zdania są podzielone. Między dobre i złe książki.”

„Naprawdę interesujące są tylko te książki, których żadne zdanie nie zostało jeszcze napisane.”

„Łatwiej jest mieć kilka własnych książek niż jedno własne zdanie.”

„Był przesądny i zawsze umieszczał w pierwszym zdaniu każdej ze swych książek własne nazwisko…”

„To prawda, że komunikacja jest warunkiem istnienia społeczeństwa, ale nie ona – przynajmniej zdaniem autora tej książki – jest jego przyczyną.”

„[Te] Jest to natomiast pewna szczególna cecha, moc duchowa albo ukryta zdolność, wyjątkowa dla danej osoby – coś, co pochodzi z wewnętrznej natury rzeczy. I coś takiego, dodajmy, czego posiadania ta osoba może być kompletnie nieświadoma – tak jak w przypadku Prosiaczka w książkach o Puchatku.”

„Moim zdaniem książka powinna być niczym ziarno, które sieje autor, a czytelnik wyhodowuje z niej kwiat.”

„Nienapisana książka to cudowny wszechświat nieskończonych możliwości. Wystarczy jednak napisać słowo, a już zostaje ściągnięta na ziemię. Po jednym zdaniu jest już w połowie taka, jak każda pieprzona książka, która kiedykolwiek została napisana.”

„Do największych odkryć, na które wpadł rozum ludzki w nowszych czasach, należy moim zdaniem sztuka recenzowania książek bez ich czytania.”