„Można kochać a nie lubić…; w takim właśnie razie miłość gorzknieje do tego stopnia, że może stać się wiekuistym nieszczęściem.”

„Jest miłość kochanie, jest miłość namiętność, jest miłość fantazja. Pierwsza tłumaczy się w życiu świętością, druga nieszczęściem, trzecia grzechem.”

„A tak. Bo ja też cię kocham, głupku. A co to by była za miłość, gdyby kochającego nie było stać na trochę poświęcenia.”

„Wisława kochała ludzi i lubiła ich kochać. Dlatego tak wiele i tak pięknie pisała o miłości.
Kochała życie, choć była to miłość bez złudzeń. Dlatego tak wiele, tak przenikliwie pisała o śmierci.”

„Rozmaicie pojmują kobiety miłość; jedne kochają, drugie pragną tylko być kochane. Pierwsze nawet w nieszczęściu przynoszą nam szczęście; szczęście zaś drugich jest bardzo często największym dla nas nieszczęściem.”

„Nie być kochaną – to nieszczęście, nie być już kochaną – to zniewaga.”

„Nawet nieszczęście może stać się przyczyną szczęścia.”

„(…) nieszczęście ma to do siebie, iż stoi, a człowiek, czy chce, czy nie chce, musi iść w przyszłość, więc odchodzi od niego coraz dalej.”

„Miłość jest ślepa, ale nie do tego stopnia, żeby się prowadzać z brzydkimi babami.”

„Kochać trzeba wszystkich. Lubić niekoniecznie.”