„Bo życie ludzkie układa się na kształt procesu i każdy z nas czeka podświadomie na werdykt. Tylko, że niektórym z nas dojmująco zależy na przeniknięciu znaczenia rozprawy, na ujrzeniu oblicza Sędziego.”

„Szpitalny korytarz to parszywe miejsce. Przedsionek piekła, gdzie można tylko pokornie czekać na werdykt.”

„Życie układa się jakoś… Chociaż układa się źle.”

„To życie układa scenariusz.”

„Człowiek jest zwierzęciem mimetycznym, przenikniętym pasją naśladowania, która wpływa m. in. na procesy uczenia się. Mimetyzm ten nie oznacza jednak bezmyślnego naśladowania, lecz kreatywne kopiowanie „z błędami”. W efekcie proces rozprzestrzenia się inwencji, od którego skuteczności zależy, czy stanie się on innowacją, czyli faktem społecznym, ma charakter twórczy.”

„Umieć pytać znaczy: umieć czekać, nawet życie całe.”

„Każdy proces to spektakl, toczący się na oczach widzów pojedynek obrony i oskarżenia. Ani obrońca, ani oskarżyciel nie opowiadają prawdziwych, a jedynie domniemane, możliwe historie. Na końcu ogłasza się, kto zwyciężył – przy czym werdykt nie zawsze ma coś wspólnego ze sprawiedliwością.”

„Zrozumiałam, co to znaczy, kiedy ludzkie życie kończy się przedwcześnie i bez sensu, że każdy człowiek jest skarbnicą cudownych, wyjątkowych szczegółów, że niszcząc istotę ludzką, niszczy się „tysiąc milionów wspomnień.””

„Życie nigdy nie układa się tak, jak powinno, zgodnie z oczekiwaniami.”

„Narodziny i śmierć. Każdego to czekało. Na początku zaczyna się oddychać, na końcu przestaje. To, co pomiędzy, zależy, jakim się jest człowiekiem.”