„Niczym się nie różni śmierć od życia.”

„Kości wszystkich zakochanych bez pamięci kur (i nie tylko kur) rozpadają się w proch. Tak samo jak wszystko, co żyje, oddycha i myśli sobie, że jest najważniejsze na świecie. Proch to proch, nic więcej. Nawet jeśli ten proch był pełen miłości, to co? Niczym się nie różni od prochu, który miłości nie zaznał. Różni się?”

„Baśnie niczego nie spychają w podświadomość ani nie otwierają żadnych drzwi. Pokazują tylko, że drzwi są już otwarte – do poza dobrem i złem, do życia i śmierci.”

„(…) śmierć własna, nawet najgłupsza, jest niczym w porównaniu z patrzeniem na cudzą śmierć. Jest niczym wobec wodospadów żalu nad sobą i własnym sieroctwem, jaki wywołuje śmierć w tych, którym póki co udało się przeżyć. Niczym wobec lęku oczekiwania na własny koniec, z jakim po śmierci kogoś bliskiego pozostają żywi.”

„Niczego się nie wstydzę, za niczym nie tęsknię. Nie wstydzę się historii mojego życia mimo różnych upadków i ciężkich grzechów. Może to było potrzebne, żeby trochę spokornieć. Bóg jest specjalistą od rzeczy niemożliwych, ze zła robi dobro, ze śmierci – życie.”

„O tym, że na tym świecie nie da się niczego zasiać, czego by śmierć nie zdmuchnęła.”

„Jaki zapach ma w ciemności
róża, niczym młodociana śmierć.”

„Ofiarowuję doznania, wobec których nawet miłość jest niczym.
– Ofiarowujesz śmierć.”

„Patrząc na ciemność lub śmierć, boimy się nieznanego – niczego więcej.”

„Śmierć jest niczym, jeżeli jej nie towarzyszy długi orszak wrzodów i apteki.”