„Rzeczą (…) żołnierza jest stworzyć dla ojczyzny piorun, co błyska, a gdy trzeba – uderzy.”

„Powiedz grzesznikom, że zawsze czekam na nich, wsłuchuję [się] w tętno ich serca, kiedy uderzy dla mnie. Napisz, że przemawiam do nich przez wyrzuty sumienia, przez niepowodzenie i cierpienia, przez burze i pioruny, przemawiam przez głos Kościoła, a jeżeli udaremnią wszystkie łaski moje, poczynam się gniewać na nich, zostawiając ich samym sobie i daję im, czego pragną.”

„Polscy żołnierze jadą do Afganistanu, żeby bronić ojczyzny.”

„Cierpliwość w miłości? A kto zmusi piorun do powolnego uderzenia?”

„Nieszkodliwy piorun.”

„Najważniejszą rzeczą dla młodego człowieka jest stworzyć dla siebie kredyt – reputację, charakter.”

„Uciekać! Czy jest smutniejszy, boleśniejszy wyraz dla żołnierza, który broni swej ojczyzny, dla ojca, który broni swego domowego ogniska?”

„Chciałem od błysku do błysku opisać, jakie przedmioty stają się współczesnymi mitami i jakie promieniowanie je otacza.”

„Nigdy nie potrafiłam wyczyścić na błysk jednego pokoju z kuchnią, poza tym uważałam, że błysk do niczego mi się nie przyda.”

„Tu nie pomoże nic…
a cóż ja znaczę!
ten sam sen, ten sam błysk,
srebrne akacje”