„Na planie czasem udaję wyższego niż jestem w rzeczywistości. Cała reszta jest prawdziwa.”

„Po prostu staram się być sobą i nikogo nie udawać. Jestem prawdziwy. To cały ja…”

„Nie jestem skromna. Na pewno. Czy jestem pokorna? Nie chcę udawać kogoś, kim nie jestem. Uważam, że jestem zajebistą dziewczyną pod każdym względem. Każdy ma swoje wady. Jestem wybuchowa. Jestem choleryczką. Ale przecież ja śpiewam rocka! Nie mogę być ślamazarna. Muszę być pobudzona cały czas.”

„Nigdy nie pasowałam do tego miasta, tego małżeństwa, tej skóry. Jestem dzieckiem, które jako ostatnie wybrano do gry w berka. Jestem dziewczyną, która śmiała się, nie rozumiejąc żartu. Jestem oderwaną cząstką ciebie, chociaż udajesz, że ona nie istnieje, ale ja nią jestem – wyłącznie nią, przez cały czas.”

„Kościół jest dla tych, co mają pieniądze. Reszta chodzi na spacery i udaje, że jest zadowolona z życia.”

„Frank, ja i cała reszta przekonaliśmy się później, że był to po prostu kolejny transport smutku, ale zagadka przez pewien czas nie dawała nam spokoju.”

„Najprawdopodobniej wszyscy myślą o mnie, że jestem nimfomanką, która coś tam udaje i że mam stale niezaspokojony apetyt seksualny. W rzeczywistości wolałabym przeczytać jakąś książkę.”

„Cały czas uważam, że nie jestem najlepszy i nigdy tak o sobie nie powiem.”

„Jeżeli decyduję się robić film w jakiejś konwencji, bo to jest warsztatowo trudniejsze ze względu na jasność kryteriów, to przede wszystkich trzymam się konwencji, a nie rzeczywistości pozafilmowej i nie udaję, że jestem mądrzejszy, niż mój film, nawet jeśli jestem.”

„Życie to kilka chwil, które warto zapamiętać. Reszta to szara rzeczywistość.”