„Kto kocha mity, jest w jakimś stopniu filozofem.”

„Miłość wystarcza sama sobie. Gdy zawładnie jakimś sercem, skupia w sobie wszystkie inne uczucia. Dusza, która kocha… kocha i nie myśli o niczym innym.”

„Istnieję jedynie w takim stopniu, w jakim istnieję dla kogoś drugiego; względnie: Być znaczy kochać.”

„Ludzie uwielbiają tragedie w równym stopniu, jak kochają romanse, i prawie tak samo jak seks.”

„W dzisiejszych czasach istnieją profesorowie filozofii, a nie filozofowie. Aliści wykłady godne są podziwu, jeśli kiedyś godne podziwu było życie. Być filozofem to nie tyle oddawać się wyrafinowanym rozmyślaniom ani nawet stworzyć nowy system, ile tak kochać mądrość, aby zgodnie z jej nakazaniami prowadzić życie proste, niezależne, wielkoduszne i ufne. To rozwiązywać niektóre problemy życiowe nie tylko teoretycznie, lecz także praktycznie. Natomiast powodzenie wielkich uczonych i myślicicieli przypomina mi na ogół sukcesy dworzanina, nie zaś króla czy mężczyzny. Radzą sobie w życiu dzięki kompromisom, praktycznie takim samym jak ich ojcowie, i w najmniejszym stopniu nie są antenatami szlachetniejszego gatunku człowieka.”

„U kobiet miłość jest równie często córką, jak matką zazdrości. Kobieta żyje wtedy tylko, kiedy kocha: odnajduje siebie, gdy się w jakimś mężczyźnie zagubi. Wzbudzać miłość to nieustanne zajęcie kobiet.”

„Kamera umożliwia pokazywanie prawdy w takim samym stopniu jak pozwala na wyrafinowane kłamstwo. Może być bronią w walce o prawdę i stać na straży fikcji. Literatura i teatr są elementami, które rozpoznajemy i kochamy w kinie, ale fotografia jako odzwierciedlenie świata jest najważniejsza.”

„(…) mam fajną osobowość. Jak idę na spotkanie, to zawsze wszyscy mnie kochają – jestem normalna, lubię żartować. Można powiedzieć, że osobowość daje więcej możliwości – jak jesteś na jakimś castingu i zaczniesz się wygłupiać, rozrabiać, to nawet jak nie dostaniesz pracy, będą cię pamiętać.”

„Kobiety bardziej niż my kochają życie dla samego życia. Kobiety genialne zdarzają się rzadko. Więc skoro, pociągnięci jakimś umiłowaniem mistycznym, chcemy żyć życiem niepospolitym, jeżeli oddajemy swe myśli jakiemuś dziełu, które oddala nas od ludzi, które nas pochłania, musimy walczyć kobietami.”

„Nic tak mężczyzny nie uszczęśliwia, jak kiedy go jaka dziewczyna kocha; nawet jeśli go zrazu nie pociągnęła ku sobie, istnieje dlań w wysokim stopniu niebezpieczeństwo, że ogniem zapłonie. Dla kobiety miłość mężczyzny, który jej się nie podoba, jest tylko zadowoleniem własnej próżności. Kobieta rości sobie stale jednakowe pretensje do wszystkich mężczyzn, jacy są na świecie.”