„Kurde, a nie mieliśmy nawet płyty w pierwszej pięćdziesiątce! Szum i przejęcie po Day on the Green były wielkie i bardzo dobrze, bo te wszystkie zespoły, co miały albumy na pierwszych miejscach, dostawały niezłego pietra, jak się dowiadywały, że gramy z nimi.”

„Graliśmy koncerty na Arenie po 10 dolarów. To nigdy wcześniej nie miało miejsca. Jedynym wyjściem, aby tak się stało, było poświęcenie części własnych zarobków. Ale to nie jest wystarczająco dobre. Wybaczcie ludzie, za pozwolenie płacenia mi za to co robię. To największy błąd, jaki kiedykolwiek zrobiłem. Kiedy stajesz się tak wielki jak my teraz, tracisz kontrolę. W każdym razie. Nazwa Green Day żyje teraz własnym życiem. Green Day to teraz atrybut służący do opisania czegoś, do poparcia jakiegoś pomysłu… cokolwiek. Ale ja wiem, czym jest Green Day: trzech facetów w pokoju i Billie Joe piszący piosenki.”

„Od początku mieliśmy jazdę na hard core amerykański i angielskie zespoły typu The Exploited czy Discharge. Chcieliśmy czadować, ile się da. Chcieliśmy grać najszybciej, najgłośniej i najgroźniej. Nie umieliśmy za bardzo, więc graliśmy tak, jak nam wyszło.”

„Minął ponad rok od huraganu Katrina, a wszystko tam było wciąż rozpieprzone. Montowaliśmy krany na werandach, kładliśmy dachy… To niesamowite, kobieta która miała dostać dom, nie wiedziała, że jestem z Green Day i była po prostu wzruszona.”

„Miałem wielkiego pietra, że ktoś w moim imieniu te pieniądze ukradnie. Ale ludzie byli spragnieni normalności. Gdyby nie ja, zrobiłby to ktoś inny.”

„Jeśli przez minutę myślisz, że jesteś lepszy od tej 16-latki w koszulce Green Day, to bardzo się mylisz. Przypomnij sobie, gdy poszedłeś na koncert i zobaczyłeś swój ulubiony zespół. Miałeś na sobie koszulkę z ich logo i śpiewałeś z nimi każdy wers. Nie wiedziałeś nic o polityce panującej na scenie, fryzurach i wszystkim, co było cool. Wszystko, co wiedziałeś to, to, że ta muzyka sprawia, że różnisz się od wszystkich, z którymi dzielisz szafkę. Ktoś cię w końcu zrozumiał. Po to jest właśnie muzyka.”

„Nie było żadnych granic. Naszymi idolami byli The Beatles i Jimi Hendrix, a „The White Album” był dla nas biblią pokazującą, jak można być wolnym i twórczym. Zabawki mieliśmy dużo lepsze niż The Beatles. Powstało studio. Byliśmy jak malarze, którym dano wolność, zapewniając zestaw puszek pięknej farby.”

„Jeśli masz pietra, śmiej się, to ludzie pomyślą, że się nie boisz, i sami zaczną się bać.”

„Przecież prawdziwe spiski też się zdarzają. Tylko że o nich wcześniej czy później dowiadują się wszyscy. Bo kończą się fiaskiem właśnie dlatego, że wszyscy już o nich wiedzą. A kiedy kończą się sukcesem, po prostu przechodzimy nad nimi do porządku dziennego. (…) Np. loża masońska P2. (…) To był w gruncie rzeczy spisek mający na celu przejęcie władzy. Bardzo udany – połowa spiskowców jest dziś we włoskim rządzie.”

„Muzyka fascynowała mnie już od dzieciństwa. Pod koniec lat pięćdziesiątych zachwycałem się muzyką gitarową takich zespołów instrumentalnych, jak The Shadows i The Ventures. Zacząłem uczyć się grać na gitarze, gdy miałem 11 lat.”