„małe dłonie twoje
niczym liście brzóz
ciężkie krople czasu
w który człowiek wrósł (…)
krągłe liście brzozy
pada na nie deszcz
kropelkami czasu
deszcz na liściach deszcz”

„A w Krakowie, na Brackiej pada deszcz.”

„W czasie deszczu dzieci się nudzą”

„Ddżysto, wilgnie i perliście,
Chłodem wieje rytmu rytm,
Kropelkami słone liście
Układają wilgny hymn.
Zaróżowia się poświata,
Ścieląc łany u swych stóp.
Latem płacze koniec lata,
Deszcz kropelkom kopie grób.”

„Jestem bankrutem umysłowym ty też Twoje usta cierpkie jak kwaśny deszcz Poliżesz mi dłonie, poliżesz mi twarz”

„W końcu kiedy pada deszcz, najlepsze, co można zrobić, to nie robić nic – niech sobie pada.”

„Przyślij mi list, długi list na „poste restante”,
Gdy wszystko straci sens odbiorę go,
Na znaczku niech będzie niebo Twe,
Koperta biała, jak Święty Chleb, a w niej
Pusta kartka i zamiast słów nadzieja. (…)
Ześlij nam deszcz, ciepły deszcz na brzeg mych ust,
Przymykam oczy i nadstawiam twarz,
Te wargi spękane zwilż choć łzą,
Ulewy z nieba spragniony suchy świat,
O deszcz proszę, deszcz łaski Twej: nadzieję.”

„W naszej grupie nie ma ludzi, którzy, gdy pluje im się w twarz powiedzą, że pada deszcz.”

„Gdy pada wiosenny deszcz, niebo i ziemia łączą się w miłosnym akcie.”

„Liść, czy garść ziarna… zacznij od tego, naucz się trochę, co to jest kochać. (…) Najpierw liście, krople deszczu, a potem kogoś, kto przyjmie to, czego cię liść nauczył, co dojrzało od kropli deszczu. Jasne, niełatwa to sprawa, może trzeba na to całego życia, ja swoje temu poświęciłem i nie zdołałem się nauczyć. Wiem tylko, jak wielką prawdą jest, że miłość to łańcuch miłosci, tak jak przyroda to łańcuch życia.”