„Uświadomienie sobie, że samemu jest się źródłem własnej samotności, nie uleczy jej. Będzie jednak krokiem ku zrozumieniu, że nie jest ona nieunikniona i że decyzja tkwienia w niej nie musi być nieodwołalna.”

„Widzisz, każdy ma własną śmierć.
Ona idzie za nami wszędzie, przez całe życie, krok w krok.”

„Nie wystarczy wykazywać intelektualne zrozumienie dla cudzych trudności; musimy iść o krok dalej i poczuć je jako nasz własny ciężar.”

„Do jakich wzniosłych decyzji, poświęceń, do jakiego rozporządzania własną śmiercią – skłonny jest człowiek skazany na samotność więzienia!”

„Zrozumienie jest, jak mówią, krokiem w kierunku oświecenia.”

„Pędziłem w przyszłość, upajając się samotnością – siostrą buntu, rozpoczynając tę podróż ku samemu sobie, którą odbywamy po omacku przez całe życie.”

„Oświecenie zaś to zrozumienie, że źródłem ludzkiego cierpienia są iluzje, czyli nasze myśli i przekonania.”

„Mężczyźni próbują nas zniewolić, ale decyzja, czy ulec, należy do kobiety.”

„(…) między uświadomieniem sobie działania a samym działaniem pojawia się czas na weto. Możemy więc podjąć świadomą decyzję o niewykonaniu czynności, do której przygotowuje się nasz mózg (…).”

„Ruch, który dla ogółu ludzi jest jedyną oznaką, że żyją, zapomnienie o sobie samym, ucieczka, oddalenie, nieunikniony rwetes, który wywołuje akcja, a którego rozpaczliwie potrzebujemy, szukamy, pożądamy, wzdrygając się przed myślą o statycznej samotności, chociaż przeraża nas nie samotność, lecz możliwość znalezienia się sam na sam z jedynym zespołem komórek, którego lękamy się naprawdę: z sobą samym.”