„W liceum studiowanie, jak powinnam wyglądać i jak się zachowywać, pochłaniało całą energię. Prostowałam i tleniłam włosy, uczyłam się mówić łagodnie i przymilnie, temperowałam skłonność do rozstawiania ludzi po kątach i mówienia otwarcie, co myślę.”

„Nie wiem, czy powinnam o tym mówić, bo koleżanka może nie będzie z tego zadowolona… Ale bardzo często ludzie mnie szalenie fetują, a potem mówią: „Pani Janowska, prawda?””

„Włożyłem w ten film masę energii, całą inwencję na jaką mnie stać, a mimo to, mówiąc szczerze – chyba go nie lubię.”

„Ludzi uczyć potrzeba tak, by nie wiedzieli;
O nowych rzeczach mówić, że tylko zapomnieli.”

„Mówią, że uczyć kogoś to uczyć siebie.”

„Ludzie zawsze mi mówili: Nie powinnaś być modelką, nie wyglądasz jak jedna z nich.”

„Chcę, żeby ludzie mówili o tym, jak gram w siatkówkę, a nie jak wyglądam.”

„Ta osoba, o której mówimy, to słynie z tego, że bardzo chroni zwierzęta, bardzo dba o przyrodę, jest taka właśnie łagodna do wszystkich stworzeń poza człowiekiem, który może troszkę się różnić z nią w tym, co myśli.”

„Mężczyzna, mówiąc „kocham”, myśli: „będę cię kochał jutro, pragnę, aby jutro wyglądało tak, jak dziś…” Kobieta, mówiąc „kocham”, myśli „kocham cię dziś i nie chcę myśleć o jutrze…””

„Młodzieży… i ja widzę się jako młodego… musimy się uczyć i uczyć się dużo. Nie jesteśmy tu żeby mówić, że bolą mnie oczy, że nie lubię czytać, że czuję się zmęczony, że nie mam okularów, że mam za dużo strażników, że dzieci nie pozwalają mi spać… wszystkie te rzeczy, które mówią ludzie. Musimy się uczyć ze wszystkich sił.”