„A na skronie, gdy sen nas stłumi,
gdy będziemy znów ludzie prości,
blask nam spadnie i ten zrozumie,
żeśmy w wierze doszli miłości”

„Zbudzić się z ułudnych snów,
Stłumić gniew, co w sercu wre,
Mamże więc powracać znów
W modny tłum, w to życie czcze?”

„Gdy filozof dojdzie do końca drogi do mądrości, dowiaduje się rzeczy, jakie ludzie prości i mądrzy wiedzieli od zawsze.”

„Życie jest snem – gdy spada ciśnienie.”

„Ludzie są szczęśliwi, zanim dojdą do rozumu i kiedy go znów stracą.”

„Kto chce zrozumieć naturę wiary religijnej, niech będzie przygotowany na spotkanie z prostotą. Trudność rozumienia nie polega bowiem na tym, że wiara jest złożona, a my prości, ale na tym, że my powikłani, a wiara prosta.”

„Kto by dał wiarę, rap dał spokoju lat parę,
ręce nie drżały jak dawniej, gdy w nich mikrofon trzymałem,
jak ten dystans, do tych spraw, o których zapomniałem,
jednak dziś mam znów powód, by zabić stłumiony talent.”

„I coraz dalszy jesteś mi,
i znów nie znam cię,
więc kim był ten człowiek, z którym dzieliłam swój sen?
Kochany, mów mi częściej o miłości, bo chcę wierzyć…”

„Najwięksi ludzie z największymi pomysłami mogą zostać stłumieni przez najmniejsze osoby o najmniejszych umysłach. Pomimo tego, bądź wielki!”

„Człowiek może iść od niechęci do miłości; ale skoro zaczął od miłości, a doszedł do niechęci, nie powraca już do miłości nigdy.”