„jesienią
odrzuca pamięć lata
porywczym rękom wiatru
oddając liści sierść”

„Opadając liść myślał,
Że jest dla wiatru
Drogowskazem.”

„Posypały się listeczki dookoła,
To już jesień te listeczki
z wiatrem woła (…)”

„Tutaj nie grabi się liści, tak wydłużają jesień.
Pomyślałbyś, że to nie lenistwo
ale sposób?”

„Dni mijały jeden za drugim, jednakowe jak bliźniaki, przynoszące szelest jesiennych liści i młode wiatry, zwiastujące zimę.”

„Jesień to czas rozkładu, myśli Malin. Cały świat jest zgniły, czeka, aż otoczy go chłód zimy. Równocześnie barwy jesieni to barwy ognia, ale to zimny ogień, który potrafią kochać tylko zimnokrwiste zwierzęta, tylko one potrafią się nim cieszyć. W pięknie jesieni, w płomieniach liści kryje się jedynie obietnica, że wszystko będzie jeszcze gorzej.”

„Wracaj często i zagarniaj mnie,
uczucie, które kocham, wracaj i mnie zagarniaj –
gdy się roznieca w ciele pamięć
i we krwi pulsuje dawne pragnienie,
gdy wargi i skóra pamiętają,
a rękom się zdaje, że dotykają znów.”

„Targane wiatrem stoją smutne grusze,
U stóp ich leżą, zwiędłe zżółkłe liście,
Niby strącone z niebios smutne dusze,
A psalm jesieni huczy uroczyście,
Budząc odludne, mroczne, leśne głusze…”

„Znowu idzie jesień,
Jesień idzie, nie ma na to rady!”

„brzęk trzmiela ci zanoszę w kruchych gniazdach słów
nic ponad trzmiela brzęczenie w literze
w komnacie listu brzęczy on najbardziej
choć tam piwnica wielka mieszka i dostojna
jesień się osypuje
dochodzę przez wrzosy
do dłoni twoich ptaków oswojonych”