„Autor powinien umrzeć po napisaniu powieści, by nie stawać na drodze, którą ma przed sobą tekst.”

„Wielu ludziom interesującym się literaturą chodzi często po głowie pytanie, jak to możliwe, żeby dwóch autorów pisało wspólnie powieść. Odpowiedź jest prosta: powieści wspólnie napisać się nie da. Można ją wspólnie wymyślić, skonstruować fabułę i rozwiązania, wspólnie obmyślić szczegółowy szkic, synopsę. Ale napisać tekst musi jeden z partnerów: drugi może potem – i powinien – krytycznie go ocenić, to znaczy nie tylko poprawić ortografię, ale też zaproponować na przykład inne epizody, sformułowania, uzupełnienia i skreślenia.”

„Dla mnie pisanie tekstów jest bardzo ważne. Nie chcę wyjść na scenę i śpiewać teksty innych autorów. Chcę czuć, że to ja je napisałam, że to właśnie, a nie co innego, chciałam przekazać.”

„Nie umrę w ogóle dla siebie, lecz tylko dla innych, dla tych z którymi stracę łączność.”

„Z wszystkiego, co kiedykolwiek napisano, lubię tylko to, co autor napisał własną krwią.”

„Kto chce odnaleźć samego siebie, nie powinien pytać o drogę.”

„Gdyby życie było sprawiedliwe, nigdy by nie napisano żadnej powieści kryminalnej.”

„Autor jest przeważnie słusznie krytykowany za to, co napisał najgorszego. Nigdy nie jest chwalony za to, co napisał najlepszego.”

„Reżyser to taki człowiek, któremu nie powiodło się w aktorstwie, a aktor to taki człowiek, któremu nie powiodło się w życiu.”

„Na scenie gram postać stworzoną przez autora i mówię cudzym tekstem. A tutaj jestem naprawdę sobą i mówię własnym głosem.”