„Czasem nie chcesz uciec od świata, powiedział. Czasem chcesz uciec od siebie.”

„I nawet cisza przeraża, znasz to uczucie?
Kiedy chcesz uciec jak najdalej i nie wracać,
nie wyrwę kartek z kalendarza, nie cofnę czasu,
nadal pamiętam wszystko, choć minęły lata.”

„Czas depresji jest złym czasem, od którego chciałoby się uciec, ale nie ma gdzie; chory jest w nim zamknięty, przegnieciony przeszłością, teraźniejszością i bez perspektyw przyszłości. W czasie tym niewiele się dzieje; przeżycia monotonnie obracają się koło tych samych wątków: beznadziejności, poczucia winy, lęku przed katastrofą itp.”

„Nosisz przeszłość w sobie, ciągniesz ją za sobą na grubym, niezniszczalnym łańcuchu bez względu na to, jak daleko w przyszłość patrzysz. Przez długi czas możesz ją ignorować, ale nie możesz od niej uciec.”

„Sowin westchnął. „Możemy uciec razem”, powiedział szczurom. „Nikt za nami nie zatęskni, jesteśmy niekochanymi dziećmi świata. Jesteśmy kątami, do których nie zagląda płynący czas, więc tylko gromadzimy kurz i bezużyteczne wspomnienia”. Szczury dały do zrozumienia, że taki był zamysł, ich zamysł od samego początku.”

„Znowu w życiu mi nie wyszło,
Uciec pragnę w wielki sen,
Na dno tamtej mej doliny,
Gdzie sprzed dni doganiam dzień,
W tamten czas lub jego cień.”

„(…) żyjemy w tak zaskakujących, nieprzewidywalnych, absurdalnych i wariackich czasach, że, może to zabrzmi ironicznie, chcąc nie chcąc, żeby nie zwariować, trzeba nieco zdziwaczeć i uciec czasem w irracjonalne, szalone zachowania.”

„Chciałbym zapomnieć, czasem chciałbym odejść,
spalić marzenia, bo dla nich mnie już nie ma, odejść,
w półmroku cienia, gasnąc jak spojrzenia, powiedz, co to zmienia,
że mnie nie ma, powiedz, gdzie granice przeznaczenia?”

„Chcę trochę czasu, bo czas, bo czas leczy rany…”

„Nie chcę pić, ja nie chcę nic.
Sen nie nadchodzi…
Czekam tak na lepszy czas,
Czy On to mój lepszy czas?”