„Dziennikarzy ten temat z jakiegoś powodu o wiele bardziej interesuje, niż mnie. A ja go mam w jednym miejscu, możecie tak i napisać.”

„Ja po prostu mówię w wywiadach prawdę – i mam nadzieję, że to właśnie napiszą dziennikarze. Zresztą do tego, żeby jakaś plotka się rozeszła, wcale nie trzeba prasy…”

„Miałam swoje marzenia i potrzebę zdawania egzaminu do szkoły aktorskiej. Kiedy mówiłam w klasie wiersz, koledzy i pani słuchali, ale mnie interesowało to, że słowami, które ktoś napisał, mogę powiedzieć coś od siebie. Z tego powodu też chciałam uprawiać ten zawód. Bo ja nie mam charakteru aktorki.”

„Lubię aktorstwo, ale mam do niego dystans. Gdyby się okazało, że nie mogę grać, to bym się nie zabiła. Jest wiele innych spraw, które mnie interesują. Już po szkole teatralnej przez pięć lat studiowałam historię średniowiecza. Mogłabym być także dziennikarzem, właścicielem firmy budowlanej. Żałuję, że nie skończyłam architektury.”

„Każdy tekst można inscenizować na wiele sposobów.(…) bardziej od gier scenicznych interesuje mnie treść.”

„Ciekawość, na temat seksu, jest o wiele bardziej interesująca niż pokazanie wszystkiego wprost.”

„W kieliszkach jest sok, ale dziennikarze i tak napiszą, że posłowie piją.”

„Mam ogromną radość z pokazywania znanych utworów z zupełnie innej strony. Ten rodzaj aranżacji, w którym ze znanych tematów czy charakterystycznej linii melodycznej można wykrzesać i pokazać zupełnie inny, nowy ładunek emocjonalny, interesuje mnie najbardziej.”

„A wiesz, który moment jest najbardziej krępujący? Kiedy wchodzę do studia z nowym tekstem i mam go zaśpiewać przed chłopakami. Na przykład Rafał przynosi muzykę, a ja mam napisać do niej tekst, a później go przed nim zaśpiewać.”

„Nie kocha się nikogo z jakiegoś powodu, ale po prostu – za nic.”