„Totalnie w nic nie wierzę, a jednocześnie głęboko w coś wierzę. Wszystkie te Jezusy ukrzyżowane, Maryje, Marciny Lutry, przykazania i w ogóle instytucja Kościoła wywołują we mnie awersję i miłość jednocześnie. Mam potrzebę nawiązania relacji i rozliczenia się wobec czegoś nade mną.”

„Mam ochotę podziękować Bogu, w którego nie wierzę, za całą jego miłość i wsparcie.”

„Wierzę w poezję, miłość, śmierć – dlatego właściwie wierzę w nieśmiertelność.”

„Wierzę, że miłość od pierwszego wejrzenia jest możliwa. To się zdarza. Miłość pojawia się w najmniej spodziewanych porach, zazwyczaj, kiedy nie jesteśmy w ogóle na to przygotowani.”

„Wierzę w miłość, nie przestanę.”

„Nie wierzę w miłość absolutną.”

„Ponieważ Jezus Chrystus jest prawdziwym ideałem doskonałości człowieczej, ponieważ społeczność, która wypełnia wszystkie Jego przykazania, powinna być społecznością doskonałą, kultura i cywilizacja, która powstała z Chrystusowego Kościoła, musi siłą rzeczy być nie tylko najlepszą cywilizacją, ale w ogóle jedyną prawdziwą.”

„Nie wierzę w chrześcijańskiego Boga ani w idealną, kartezjańską jaźń. Wierzę natomiast w zabawę, okrucieństwo i miłość.”

„Wierzę w Boga, czytam Pismo Święte – tutaj nie mam żadnych wątpliwości. Ale jestem krytyczny względem tego, co ludzie zrobili z nauczaniem Jezusa, co czasami robi z tym Kościół. Po to mamy rozum i wolną wolę, aby świadomie z tych rzeczy korzystać.”

„Nienawidzę kościoła, kocham ludzi, wierzę w Boga.”