„Żałujemy, że nie mogliśmy z powodu złej pogody w Polsce grać na wolnym powietrzu, np. na Rynku Starego Miasta w Warszawie w Krakowie, tak jak gramy w plenerze w Awinionie.”

„Nie ma złej pogody. Jest tylko nieodpowiednia odzież.”

„(…) nie ma złej pogody, tylko są fotografowie, którzy nie umieją patrzeć.”

„Dźwignąć teatr, gdzie będzie można grać w nim po polsku, o ile się da, grając powiedzieć, co trzeba i kiedy trzeba, a pamiętać zawsze, że się wyszło z Warszawy i do Warszawy godzi się powrócić.”

„Niektórzy grając na starą nutę, nadają jej nowe brzmienie.”

„Grałam w Krakowie bardzo dużo. Pięć głównych ról tylko w pierwszym sezonie. Oprócz Balladyny, Schmidtową w Zamachu Dygata i Brezy, Marię Odrowąż w Portrecie Wirskiego, Gabby Maple w Skamieniałym lesie Sherwooda, zdjętym po pierwszym przedstawieniu, Helenę Kriwcową w Mieszczanach Gorkiego. Graliśmy wieczór za wieczorem, nie było przecież wolnych poniedziałków, graliśmy w soboty i niedziele i to dwa razy.”

„Buduję swoje życie w Krakowie – tu jest mój teatr, tutaj mam przyjaciół.(…) W Warszawie chyba nie mogłabym mieszkać.”

„Gram, ponieważ jest to moja pasja, moje hobby.(…) gram, bo lubię, ale o zawodowstwie nie ma mowy. W Polsce funkcjonuje jedynie snooker amatorski.”

„(…) w Warszawie mieszka mi się lepiej niż w Krakowie, bo tu jest więcej wolnej przestrzeni. Kraków jest wygodniejszy, nie ma takich odległości, jest bardziej „ludzki” pod jakimś tam względem, ale z drugiej strony jest dla mnie trochę za ciasny.”

„Nasza dyscyplina była już w takim dołku, sportowym i medialnym, że tylko sukces mógł ją uratować. Teraz finał z Niemcami. Wymarzony! Żałuję tylko, że gramy dopiero w niedzielę, a nie jutro. Walnęlibyśmy Niemców z marszu.”