„Oto dewiza skauta: „dopóki nie jesteś martwy nie mów, żeś nieboszczyk.””

„Światło, oświecenie, oto dewiza, którą wypisywali na sztandarach [przedstawiciele tej epoki], po raz pierwszy bowiem w historii epoka sama wybierała sobie imię.”

„My, cośmy byli dziejów sumieniem, milczymy i oto racją stanu jest ta mowa niema…”

„Dewiza Polaków: razem, ale osobno.”

„Dopóki kobieta nosi jeden przyprawiony warkocz na głowie, dopóki fałszuje zarówno swoje myśli mową, jak kształty swego ciała ubraniem, nie może lubić, nawet znosić prawdy.”

„Najlepszym planem jest niczego nie planować – to nasza dewiza.”

„Leczenie musi być drogie, bo po co nieboszczykowi pieniądze.”

„Czasem to wielki pech być nieboszczykiem.”

„Nieraz z pustej kartki sławimy nieboszczyka.”

„Oto cud porównań, który jest
prajęzykiem, naszą mową właściwą.
Kamień jest tylko kamieniem. Lecz może być
piaskowcem, szczątkiem wulkanu – jeśli
do świata rzeczowników zaprosimy Porównania.”