„Pamiętam zabawny przypadek na swoim pierwszym dorosłym turnieju w Banja Luce. Uczestniczyło 13 arcymistrzów i były mistrz świata Tigran Petrosjan. Tylko ja nie miałem tytułu i rankingu międzynarodowego, byłem drobnym 16-latkiem o wyglądzie nieopierzonego kurczęcia. Jugosłowiański arcymistrz Milan Vukić na mój widok aż klasnął w dłonie: „Rosjanie nas obrażają – przysyłają dzieci!””

„Dziecko powinno żyć w tunelu, z granicami wyznaczonymi przez rodziców. I wiedzieć, ze jeśli je przekroczy, to będą konsekwencje. Granice trzeba poszerzać, bo dziecko staje się starsze. 12 latek wie, że ma wrócić o 19.00 do domu, ale 16-latek i tak o tej porze tego nie zrobi.”

„Dzieci są mądrzejsze od dorosłych; dziecko czuje, że w każdym człowieku jest to, co w nim, i nie ceni tytułów, lecz jedynie to, co tkwi w każdym.”

„Myślałem, że mnie pobiją, oplują, że będę musiał ukrywać swoją izraelskość, żydowskość, uważać na to, co mówię, ale nie. Z Polakami nie można tylko mówić o liczbie ofiar, nie wolno porównywać, bo od razu zachmurzają się, obrażają, muszą być mistrzami świata w cierpieniu.”

„Moja prawda, mój charakter i moje imię były w rękach osób dorosłych; nauczyłem się widzieć siebie ich oczyma; byłem dzieckiem, owym potworem, którego dorośli fabrykują ze swoich niedosytów.”

„Gdybym mógł zmienić coś w swoim wyglądzie, chciałbym mieć większego penisa.”

„Byłem lekkoatletą, trenowałem razem z moim bratem bliźniakiem. To we mnie wykształciło pewne postawy na całe dorosłe życie: systematyczność, odpowiedzialność i chęć bicia mistrza.”

„Jakoś jest mi łatwiej pracować z dziećmi niż z dorosłymi. Pewnie dlatego, że ja lubię „prowadzić” swoich bohaterów od początku do końca. Dzieci dają się prowadzić, w przypadku aktorów nie wypada tego robić.”

„Tylko dzieci traktują świat poważnie. Dorośli, bądźcie dziećmi!…”

„Czy istnieje przypadek? Myślę, że tak, a pierwszym przypadkiem w moim życiu jest to, że plemnik mojego ojca dostał się do jajeczka.”