„A życie sobie płynie jak gdyby nigdy nic.
W przyrodzie nic nie ginie – to taki stary wic.”

„Tylko „nic” w przyrodzie nie ginie. Wszystko inne tak.”

„Bez żagli, bez wioseł, a płynie nam to życie.”

„Zanurzał się pieśnią w otchłań,
Do dna początku świata;
Tak nie śpiewają dzieci
Ani ludzie dorośli.
Śpiewał, że czas w przyrodzie ginie nie mając siły,
Lecz jest niszczącą potęgą
Dla samotnego człowieka.”

„Życie jest jak woda, która wysycha na słońcu – płynie szybko, a słońcem jest rozkosz, która życie wysusza.”

„Me życie jest cieniem, me życie jest chwilką, co ciągle ucieka i ginie.”

„Życie ludzkie płynie na dwojgu skrzydłach: jednym z nich jest pamięć, a drugim zapomnienie.”

„Życie po prostu jest. Trzeba płynąć wraz z nim.”

„Stary Sandomierz z wyniosłymi szczyty
Ginie przed okiem, w cień nocy spowity,
Tylko u jego stóp rozległe błonie
Mnogością ognisk w czarnych mrokach płonie.
A po spokojnej modrej Wisły toni,
Od gorejącej ogniskami błoni
Wrzaski jak wycia cmentarnych straszydeł,
Z szumem jak łopot nietoperzych skrzydeł,
Zmieszane z koni powiązanych rżeniem,
Płyną, nadbrzeżną gąszcz przejmując drżeniem.”

„(…) życie miało płynąć gładko, bez wysiłku. Wśród WTS-ów. Wszyscy Tacy Sami. Wśród WTS-ów można czuć się bezpiecznie. Pewnie.”