„Dzięki temu [że rodzice wysłali mnie na psychoterapię] przestałam wreszcie obsesyjnie myśleć o tym, jak powinno wyglądać moje ciało. Powtarzałam za moim terapeutą: „Nie jesteś inna, tylko wyjątkowa.””

„Ludzie przestali myśleć o przyszłości, ponieważ zorientowali się, że przyszłość będzie wyglądała zupełnie inaczej. Przyszłość ich wnuków będzie tak inna, że planowanie w dzisiejszym rozumieniu stanie się niemożliwe.”

„Gdy być może jesteś w ciąży, nie możesz przestać myśleć o tym, że być może jesteś w ciąży.”

„Nie ma takiego głupstwa i nikczemności, które, byle stale powtarzane, nie zostały wreszcie przyjęte i przestały razić jako głupstwo i nikczemność.”

„Zrozumiałem, że choć przestało istnieć wszystko poprzez co znałem siebie, nawet moje ciało czy samo to życie, to nie przestałem być w pełni świadomy!”

„Ciało jest narzędziem aktorki, a ja nie widzę niczego złego w tym, by je wykorzystywać na ekranie, jeśli tego wymaga scenariusz. Nie wstydzę się swoich kształtów. Mój ojciec zawsze mi powtarzał: „Moniko jesteś piękną dziewczyną i nie musisz tego ukrywać.””

„Moi rodzice przeżyli ze sobą 42 lata i ich związek stanowił dla mnie zawsze pewien punkt odniesienia, ideał do naśladowania. Myślałem sobie: Jeśli kiedykolwiek miałbym się ożenić, to chciałbym, żeby moje małżeństwo wyglądało tak, jak u nich.”

„Moje serce wytrzyma porażki, mój umysł zniesie harówkę, ale moje ciało wie, że czas się pożegnać.”

„Bardziej od psychoterapii wierzę w proste prawdy, takie jak ta: nie myśl tyle, będziesz szczęśliwsza.”

„Zawsze myślę w kategoriach dużych przedsięwzięć. Nie powinno się myśleć małymi kroczkami. Mały kroczek można zrobić w mgnieniu oka. Ale kiedy ma się duże aspiracje i się je zrealizuje, to jest coś wyjątkowego.”