„Redaktor: To jak, długo będziecie spać?
Paweł Zagumny: Pewnie nie, bo rano z pewnością znowu nas gdzieś zaciągniecie.”

„Redaktor: Czy twoja zagrywka tylko sprawia wrażenie prostej do odbioru, czy jest taka rzeczywiście?
Paweł Zagumny: Przyjdź i spróbuj odebrać.”

„Schować się gdzieś i spać. Bardzo długo, bez snów, gdzieś daleko, gdzie nikt mnie nie znajdzie i gdzie w końcu zapomnę. I nareszcie odpocznę.”

„Redaktor: Nie odnosi pan wrażenia, że te ostatnie mecze skompromitowały system rozgrywek, przygotowany przez Włochów?
Paweł Zagumny: Oni skompromitowali się już podczas losowania grup. Wystarczy dokładnie obejrzeć zapis ceremonii. Więcej nie chce mi się na ten temat gadać.”

„I cóż znowu, panie redaktorze, nabroiła ta niedobra Platforma?”

„Redaktor: O czym rozmawiasz ze swoją piłką?
Michał Bąkiewicz: Z pewnością ją całuję.
Redaktor: Po co??
Michał Bąkiewicz: No… chyba, żeby dobrze leciała.”

„Mam przyjemność grania ze świetnymi graczami: Michał Winiarski, Mariusz Wlazły, Paweł Zagumny, Świderski, Pliński… Ja w tej drużynie byłem taką „dostawką”, facetem, który nigdy nie był fenomenem, nigdy nie robił czegoś na sto procent i gdzieś tam, jakimś bocznym wejściem dostał się do reprezentacji. I ja chylę czoła przed tymi ludźmi, bo oni osiągnęli sukces, oni są naprawdę świetnymi siatkarzami.”

„Znowu drugi. Całe życie ciągle drugi. Nawet jak gdzieś pierwszy byłem, czułem się jak drugi, kurwa. W życiu wiecznym także drugi?”

„Znowu drugi. Całe życie ciągle drugi. Nawet jak gdzieś pierwszy byłem, czułem się jak drugi, kurwa. W życiu wiecznym także drugi?”

„Rano długo rozpędzałem umysł,
ale nie udało mi się wzbić w powietrze.”