„Dla Normana Hammera śmierć była zerkaniem we wsteczne lusterko.”

„Założyłem Foo Fighters, bo nie chciałem się wycofać. Śmierć Kurta była takim szokiem, że na chwilę usunąłem się z muzyki. Nie mogłem wyobrazić sobie grania na bębnach w innym zespole, bo zawsze bym myślał o Chrisie i Kurcie. Nie chciałem spędzić całego życia na patrzeniu w lusterko wsteczne i rozmyślaniu, co mogło się wydarzyć, albo co powinno się wydarzyć, albo jak tragicznie skończyły się losy zespołu. Zawsze uważałem siebie za optymistę.”

„Tylko grawitacja nie daje się nabrać na ale. Kiedy lecisz w dół, jest za późno na alanie i odwracanie kota ogonem. No i śmierć. Też nie lubi wrzucać wstecznego biegu, zazwyczaj. Nie zna się na dowcipach, ta śmierć.”

„Budda był uprzejmy i oświecony; na łożu śmierci śmiał się ze swoich uczniów bo przypuszczali że jest nieśmiertelny. Ale duchowieństwo buddyjskie – takie jakie istnieje, na przykład, w Tybecie – było wsteczne, tyrańskie i okrutne w najwyższym stopniu.”

„Sprawdzam w lusterku swoją dzisiejszą twarz. Twarz kochanki łasej pieszczot jak kot.”

„Mam fajny tyłek i bardzo mi się podobają moje nogi i mam cudowne spojrzenie, gdy sobie patrzę w lusterko.”

„Przyglądając się swojemu odbiciu w lusterku wstecznym, Paddy zobaczyła, że twarz ma spuchniętą od płaczu. Mogła udawać, że to ze zmęczenia.
– Przecież dopiero wstałam – powiedziała sobie. – Spałam jak zarżnięta i właśnie się obudziłam.
Zadygotała, bojąc się mimo wszystko wejść do redakcji bez zbroi, czyli swojej profesjonalnej, sztucznej dziennikarskiej miny. Dawniej była w redakcji kimś tak mało znaczącym, że mogłaby się powiesić przy swoim biurku i nie sprowokowałaby tym żadnych komentarzy, ale te czasy dawno już minęły. Dziś miała znane nazwisko, dużo zarabiała – no i była kobietą.”

„Bardzo uważam, aby notatki te nie były sposobem przeglądania się w sobie, aby nie były lusterkiem. Grzebanie się w sobie jest mi najzupełniej obce. Brzydzę się tym. Jeśli patrzę w siebie – to tylko szukając tam pisma swojej prawdy i drogi.”

„Doświadczenie nauczyło mnie lepiej niż wszystkie poprzednie, że trzeba rozporządzać bezgraniczną cierpliwością chcąc przyzwyczaić ludzi do wykonywania jakichś czynności. To jedynie reformatorowi zależy na dokonaniu reformy, nie zaś społeczeństwu. Od niego reformator w najlepszym razie może oczekiwać sprzeciwu, odrazy, a nawet grożącego śmiercią prześladowania. Zresztą dlaczego społeczeństwo nie miałoby za wsteczne uważać tego, co dla reformatora jest droższe ponad samo życie?”

„Mam lusterka elektryczne. Ja je odwróciłem taflami do przeciwników i zajączki puszczam tym, co jadą z przeciwka. No niech no mnie który oślepi długimi, jak z dwóch luster przyłożę…! Jak laserem! Trafiłem w radar – rozleciał się!”