„Szaleństwo bycia jedynakiem. Rodzice są tak tobą przejęci, że musisz być dla nich rodzicem.”

„Jak ty rodzicom, tak dzieci tobie.”

„Miłość to nie wszystko – oświadczyła. – Rodzice muszą wiedzieć, jak odnosić się do dziecka i do siebie nawzajem. Muszą chcieć przebywać z tobą bardziej niż z kimkolwiek innym. Muszą przedkładać dom nad każde inne miejsce na świecie i interesować się tobą bardziej niż…
– Wężami i tornadami – podpowiedziałem.”

„Nigdy dzieci nie mogą zrobić rodzicom takiego wstydu, jak rodzice dzieciom.”

„Rodzice ze kierownicą są rozkojarzeni. Muszą jednocześnie kontrolować ruch na drodze i zabawiać małych pasażerów.”

„Istnieją dwie podstawowe metafory, które determinują nasze polityczne wybory, i obie opierają się na rodzinie.(…) Metafora surowego ojca i opiekuńczego rodzica. Według pierwszej lepiej wychodzisz na tym, że słuchasz się rodziców, niż na tym, że się im sprzeciwiasz. Uczysz się więc, że moralność to posłuszeństwo wobec władzy. Według drugiej metafory jest lepiej, jeśli rodzice się o ciebie troszczą i się tobą opiekują, niż gdy tego nie robią. Nauka, którą z tego wyciągasz, brzmi: moralność to opieka nad innymi.”

„Hymn muszę znać, bo inaczej tata by się bardzo wkurzył. Rodzice zawsze dbali, żebym mówił po polsku.”

„Rodzice mają dziś za mało dzieci, dzieci – za mało rodziców, ale wzajemnie mają się zupełnie dosyć.”

„Bardzo mnie wzruszył, kiedy opowiadał o swoim trudnym dzieciństwie. O tym, że nie ma rodziców, że go zostawili. Ja też wcześnie straciłam rodziców.”

„Dzieci są takie jak ich rodzice.”