„Kwaśniewski to znany krętacz i kłamczuszek.”

„Pan Kwaśniewski był komunistycznym aparatczykiem, wiecznie młodym przywódcą przybudówki partii, przed 1990 r. gwarantującej Sowietom przynależność Polski do ich imperium zewnętrznego. W latach 1983–1989 był rejestrowany przez bezpiekę jako TW „Alek” przez Departamenty II i III MSW. Takie są historyczne fakty. Myślę, że pan Kwaśniewski nie jest w stanie nikogo obrazić.”

Janusz Kurtyka (1960–2010) historyk polski, działacz państwowy

odpowiedź na słowa Aleksander Kwaśniewskiego, który określił IPN jako Instytut Kłamstwa Narodowego.
Źródło: Wywiad z Januszem Kurtyką, prezesem IPN, polskatimes.pl, 1 kwietnia 2009 http://www.polskatimes.pl/artykul/100410,wywiad-z-januszem-kurtyka-prezesem-ipn,id,t.html?cookie=1

„Tak zwane autorytety okazują się coraz częściej donosicielami, oszustami, krętaczami lub, co najmniej, kunktatorami. A nowi bohaterowie to zazwyczaj jacyś wytatuowani piłkarze, telewizyjne pajace, żenujący politycy. Ci wszyscy, którzy robią kariery dzięki mediom manipulującym faktami, do tego stopnia, że trudno stwierdzić, co jest prawdą, a co kłamstwem.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Stopień pokrewieństwa – rozmowa Sławomira Iwasiowa – „Kurier Szczeciński” 04.08. 2008

„To Lelewel opublikował kłamstwa i obraźliwe dla Polski informacje w swoim francuskim opracowaniu – «Numismatique du moyen-age – Numismatique polonaise» (Numizmatyka średniowieczna – Numizmatyka polska), a mianowicie:
– «że wszystko co jest w posiadaniu, to kilkanaście monet polskich z okresu średniowiecza»,
– «nie był znany pieniądz narodowy przed wprowadzeniem Chrześcijaństwa»,
– że w obiegu w Polsce były «łapki futerkowych zwierząt» (extrémités des fourrures), jak kuny, wiewiórki, popielice itp.
Wykazał się tutaj szczególnym tupetem i bezczelnością!”

Janusz Bieszk (1955) polski autor

„Swoich kumpli bronią też baronowie mediów i popkultury w Polsce. Próbując wmówić wszystkim, że stanowić powinni nietykalną, postawioną ponad prawem i osądem publicznym kastę. Ostatnio np. zażądali uczczenia pamięci Jerzego Kosińskiego, prekursora Grossa, który oskarżał niby-autobiograficznymi kłamstwami polskich chłopów o bestialstwo wobec Żydów w czasie II wojny światowej. Kosiński na opluwaniu Polski zrobił malowaną karierę. Dziś mamy zaliczyć go do polskiego Panteonu. Bo był znany i drukowany. Dokładnie to samo z Romanem Polańskim. Wyznaczeni do roli autorytetów medialnych znani i szanowani oburzają się, jak można wybitnego, światowej sławy reżysera oskarżać o cokolwiek. Jak można przypominać, że uciekł przed wymiarem sprawiedliwości. Jedna ze znanych aktorek broniąc Polańskiego, posunęła się nawet do pegeerowskich rozważań o tym, czy można zgwałcić prostytutkę. Polańskiemu, według znanych i szanowanych kumpli, pozycja „znanego i szanowanego” ma dawać immunitet. Liberalno-lewicowe elity oburzają się, gdy motłoch nie uznaje ich nieformalnego immunitetu. Pozycja i pieniądze zawsze chroniły przed odpowiedzialnością za występki. Kumple żądają dziś, by z definicji raz na zawsze uznać ich za nietykalnych.”

Robert Tekieli (1961) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Słoneczniki na asfalcie, „Gazeta Polska”, 15 czerwca 2011