„Nie wszystko jest stracone, póki jesteśmy z siebie niezadowoleni.”

„Właściwie nie wiadomo, co to znaczy dzień stracony czy nie stracony. Wszystkie są chyba tak samo nie stracone jak i stracone.”

„Po trzydziestoletniej wojnie z samym sobą doszło wreszcie do ugody; lecz czas został stracony.”

„Zło najstraszliwsze, śmierć, nie dotyka nas wcale,
bo póki my jesteśmy, nie ma śmierci,
a kiedy jest śmierć, nie ma nas.”

„Generalnie jestem z siebie niezadowolona, do czego absolutnie nie powinnam się przyznawać. W sztuce nie ma gorszej rekomendacji niż to, że się sobie nie podobam. Można wtedy usłyszeć: „Nam też.””

„Jeśli wszystko jest stracone oprócz miłości – nic nie jest stracone.”

„Tak, ta wieczna zrzęda
działa mi często na nerwy.
Ale co mogę zrobić?
Nierozdzielni jesteśmy,
póki nas śmierć nie rozłączy,
moja psyche – i ja.”

„Są takie chwile, gdy nic nie trzeba mówić, tylko: panowie, graliście świetnie, niewiele do końca, zmuście się jeszcze do wysiłku, dajcie z siebie wszystko, bo jeszcze nie wszystko stracone i można jeszcze to wygrać.”

„Coś w niej było dziewczęcego,
Właśnie to coś – straconego.”

„Lewica działa zgodnie z elementarzem: „Gdy chcesz zniszczyć organizację (tu: organizację społeczeństwa) wybieraj niezadowolonych – a jak ich nie ma: potencjalnych niezadowolonych – i wmawiaj im, jacy to są oni pokrzywdzeni. I namawiaj do obalenia.””