„Uwieczniłem, jak ludzie umierali, gdy starali się stamtąd uciec (…). Zobaczyłem tę małą dziewczynkę, która trzymała rozpostarte ramiona i biegła w moim kierunku. Zastanawiałem się, dlaczego jest naga. Gdy przebiegła obok mnie, zobaczyłem, że z jej pleców schodziły całe płaty skóry.”

—  Nick Ut

Źródło: Bohdan Melka, Dzieło życia, „Angora” nr 27 (1307), 5 lipca 2015, s. 6.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
ludzie , kierunek , skóra , ramię , trzymać , umieralność , staranie , zobaczenie , mała , dziewczynka , biegły
Nick Ut Fotografia
Nick Ut 3
wietnamski fotograf 1951

Podobne cytaty

„Moim marzeniem od dziecka było zobaczyć, wyświetlić na ekranie sen. Podstawić do głowy rurkę i go stamtąd wyciągnąć.”

Piotr Dumała (1956)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 14 lutego 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bylemr.htm

Teresa z Ávili Fotografia

„Na koniec umieram jako córka Kościoła. Nadszedł już czas, mój Oblubieńcze, że się zobaczymy.”

Teresa z Ávili (1515–1582) hiszpańska zakonnica i mistyczka, święta Kościoła katolickiego

ostatnie słowa, po ustanowieniu Karmelu w Burgos w drodze powrotnej do Avili, gdy umiera w nocy z 15 na 16 października 1582 w Alba de Torres.
Źródło: Benedykt XVI - papież, Św. Teresa od Jezusa - nauczycielką wiernych wszystkich czasów https://www.niedziela.pl/artykul/1397/Sw-Teresa-od-Jezusa---nauczycielka, niedziela.pl

Grace Marks Fotografia

„Usłyszałam strzał, wbiegłam do kuchni i ujrzałam pana McKinneara martwego na podłodze; McDermott stanął nad nim, a tuż obok leżała dwururka. Kiedy to zobaczyłam, chciałam uciec.”

Grace Marks (1828–1873)

Źródło: Voluntary Confession of Grace Marks to Mr George Walton, 17 listopada 1843, cyt. za: Shelley Klein, Największe zbrodniarki w historii, wyd. Muza SA, Warszawa, 2006, ISBN 83-7319-854-7, tłum. Barbara Gutowska-Nowak, s. 144.

Michel Ney Fotografia

„Chodźcie zobaczyć, jak marszałek potrafi umierać!”

Michel Ney (1769–1815) marszałek Francji

pod Waterloo (18 czerwca 1815).
Źródło: Michael Lee Laming, 100 największych dowódców wszech czasów, tłum. Zbigniew Dalewski, wyd. Świat Książki, Warszawa 1998, ISBN 8371295545, s. 321.

Etgar Keret Fotografia

„Ludzie dookoła ciebie umierają i zaczynasz zastanawiać się nad sobą, czym się od nich różnisz, co właściwie cię trzyma przy życiu.”

Etgar Keret (1967) Izraelski pisarz i scenarzysta

Opowiadania
Źródło: Kolonie Knellera, wyd. WAB, Warszawa 2009, s. 58, tłum. Agnieszka Maciejowska.

Anna Kańtoch Fotografia

„Nie chce pan zobaczyć egzekucji?
– Sporo ludzi jest interesujących po śmierci, a niektórzy nawet przed. Lecz ci w trakcie umierania zazwyczaj nie są zbyt ciekawi.”

Anna Kańtoch (1976) polska pisarka fantasy

Zabawki diabła

Lew Tołstoj Fotografia

„Jeśli ludzie przestaną widzieć, to co wydawało im się że widzą, to przestaną widzieć w wojnie: służbę ojczyźnie, bohaterstwo wojny, chwałę wojskową i patriotyzm, a zobaczą to, co jest: nagą prawdę zabójstwa.”

Lew Tołstoj (1828–1910) pisarz rosyjski

Pacyfizm

Georg Friedrich Händel Fotografia

„Naprawdę myślałem, że zobaczyłem całe niebo przede mną, i samego Wielkiego Boga.”

Georg Friedrich Händel (1685–1759) niemiecki kompozytor i organista

I did think I did see all heaven before me, and the great God himself. (ang.)
o chórze Alleluja z Mesjasza z 1741.
Źródło: Horatio Townsend, An Account of the Visit of Handel to Dublin (1852), s. 93.

„Czy ludzie nas kiedyś zrozumieją? – zastanawiała się siedząca obok mnie Wisia.”

Krystyna Żywulska (1914–1993) polska pisarka, felietonistka, autorka tekstów piosenek i graficzka

Czy ktoś nas zrozumie, choćby nie wiem, ile opowiadać? Jakimi słowami da się opisać to, że można do takiego koszmaru przywyknąć, i do tego zawszonego parszywego łóżka, i do tych mętnych ziółek, i że naszym jedynym pragnieniem jest teraz tylko to, aby nam dali spokój. Aby nas nie ruszali. Kto tego nie przeżył, nie zrozumie, tak jak nie odczuje naszej udręki mimo najwierniejszej relacji. Bo po cóż będziemy opisywać najpotworniejsze sceny? Wzbudzą na pewno zgrozę, ale przecież nasze cierpienie polega przede wszystkim na ciągłości, na beznadziejności. Jesteśmy wiecznie w stanie bólu psychicznego i fizycznego. To tak jakby stale ktoś bliski umierał. I tak jakby stale ktoś na ciebie pluł. I tak jakby wszystko to działo się jednocześnie. Czy ja wiem, jak to przetłumaczyć na pojęcia ludzi wolnych?
Przeżyłam Oświęcim (1946)

Pokrewne tematy