„Człowiek interesujący – ten, któremu mam dużo do powiedzenia.”

„Usiłuję pięknie wypowiedzieć to, co mam do powiedzenia, zwłaszcza wtedy, gdy nie mam nic do powiedzenia.”

„Gdy ma się dużo do powiedzenia, najlepiej mówić po trochu.”

„Dyplomata to człowiek, któremu dużo płacą za to, by się długo namyślał, zanim nic nie powie.”

„Jestem człowiek renesansu, mam tak dużo zainteresowań, że życia na nie nie wystarcza.”

„To, że milczę nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.”

„Postrach: człowiek, który nie ma nic do powiedzenia, ale nie wie o tym.”

„Przepraszam – szepczę.
Za to, że nie mam nic lepszego do powiedzenia.”

„Kiedy człowiek ma dużo pracy, i to takiej, którą lubi wykonywać, jest akceptowany, ba, ma liczne grono fanów, to są już wystarczające powody, żeby powiedzieć: jest cudnie. Ja ponadto mam udane życie rodzinne, a to już więcej niż cudnie.”

„Dziennikarze starają się mnie zniszczyć. Powtarzają niestworzone kłamstwa na mój temat, bo kierują się instynktem stadnym. Nie słuchają tego, co mam naprawdę do powiedzenia, powtarzają zasłyszane wcześniej kalumnie. Ja chcę tylko, żeby potraktowano mnie fair. Czy to tak dużo?”