„Rzeźbę chcę realizować w przestrzeni.”

„I chciałbyś, żebym o tym wspomniał przy najbliższej dyskusji o atomowej rzeźbie Tony'ego Price'a?”

„Są przedmioty, które zawierają zdjęcia i to się nazywa foto-obiektami, chciałem to nazwać foto-rzeźbami, ale Amerykanie powiedzieli, że foto-rzeźby to co innego. Nie wiem. Nazwałem więc je foto-obiektami. One są pokazywane. One są całe z materii fotograficznej…”

„Mój mebel jest konsekwencją pojawienia się obiektu minimalistycznego. Myślę o minimalistach amerykańskich. Tani, popularny mebel nadaje się do tego wyjątkowo dobrze – przez swoją prostotę, grę kątów, linii i płaszczyzn w przestrzeni jest jak rzeźba Kobro.”

„Z gówna rzeźby nie wyrzeźbisz.”

„Dzisiaj nie rzeźbię – robię filmy – świat jest zanadto skomplikowany, aby rzeźbić. Wystarczy zresztą troszkę pofotografować, aby stwierdzić, że rzeźba nie nadąża. Fotografia i film zlikwidowały we mnie wiarę w możliwości rzeźby, wyśmiały ją.”

„Wewnątrz każdego kamienia tkwi przepiękna rzeźba, którą trzeba tylko odkryć.”

„A ja prześpię czas wielkiej rzeźby
z głową ciężką na karabinie…”

„Chciałem zniszczyć całe piękno, które nigdy nie będzie moje. (…) Chciałem spalić Luwr. Rozwaliłbym greckie rzeźby młotem kowalskim i podtarł się Moną Lisą. To jest mój świat, teraz. To jest mój świat, mój świat, a ci starożytni ludzie nie żyją.”

„Jest jak rzeźba. Wspaniały lakier do drewna i jego aromat. Jest jak kobieta. Możesz ją podniecać jak kobietę.”