„Nie jestem może człowiekiem wrażliwym, ale jakoś wolę zapach lasu i łąki od smrodu rozkładających się ciał.”

„Wrażliwy człowiek najpierw czuje, później rozumie.”

„Po śmierci człowiek staje się zdecydowanie bardziej wrażliwy.”

„Jestem wrażliwa na punkcie wolności, możliwości wyrażania siebie.”

„Gdy zadaje sobie pytanie jaką szóstkę ma Resovia, to jestem w lesie. To znaczy, oni są w lesie.”

„Zgubiłem się w Lesie, ale ciągle jestem na Szlaku…”

„Wolałbym umrzeć w kraju. Ale jestem człowiekiem wierzącym, i skoro Bóg tak chce, niech się dzieje Jego wola.”

„Chyba jestem wrażliwy inaczej. Z jakichś powodów nigdy nie poczułem się dorosły.”

„Jestem wrażliwa na jego [ślubu] wymiar mistyczny. Śluby zawsze mnie szalenie wzruszają.”

„Słowa staniały. Rozmnożyły się, ale straciły na wartości. Są wszędzie. Jest ich dużo. Mrowią się, kłębią, dręczą jak chmary natarczywych much. Ogłuszają. Tęsknimy więc za ciszą. Za milczeniem. Za wędrówką przez pola. Przez łąki. Przez las, który szumi, nie plecie, nie tokuje.”