„Czyż miłość nie sprowadza się w gruncie rzeczy do wielkiego uznania? Pragnę poznać, co masz mi do powiedzenia; wszystko, co powiesz, obchodzi mnie. Wierzę, że tak jest.”

„Pisanie sprowadza się w gruncie rzeczy do jednego: do zamknięcia się w pokoju i zabrania się do tego. Zapełniania papieru słowami w sposób, w jaki jeszcze nikt tego nie zrobił.”

„Nie ma takich sytuacji, w których by jeszcze miłość nie miała czegoś do powiedzenia.”

„Ziobro ironizuje, bo w gruncie rzeczy się boi. Ta ekipa nie będzie mówiła tego, czego nie można powiedzieć w obecnym stanie rzeczy.”

„W gruncie rzeczy miłość jest bardziej wymierna, niż większość z nas sądzi – można ją wymierzyć w kategoriach ludzkiej niedoskonałości.”

„W końcu nie bez przyczyny tyle się o tym mówi, pisze i śpiewa, by mieć w sobie siłę, by nie poddawać się i realizować marzenia. Wierzę, że nie ma rzeczy niemożliwych. Nie oznacza to jednak, że od razu osiągam to, czego pragnę.”

„Kultura, która nie posługuje się terminem osoba, nie ma nic do powiedzenia na temat miłości. Podobnie zresztą i psychologia, jeżeli nie posługuje się terminem osoba, będzie sprowadzała miłość do potrzeb biologicznych, będzie milczała w kwestii akceptacji patologii seksualnej, mając na uwadze poprawność polityczną.”

„Jestem facetem, nie lubię pogawędek. Powiedz, co masz do powiedzenia i odejdź.”

„Wiara jest w gruncie rzeczy smutną koniecznością. Gdybyśmy mogli mieć wiedzę, nie potrzebowalibyśmy mieć wiary. Rzecz w tym, że nie możemy mieć wiedzy.”

„Ja wierzę, że miłość zawsze trwa,
Choćby zło miało najlepszy czas.”