„Tyle gadaniny, że aż trudno się dogadać.”

„Natura to instynkt sztuki – dlatego wszelkie rozróżnianie natury i sztuki to zwykła gadanina.”

„Cieszę się, że kibice rozumieją, iż poświęcam się dla Wisły w stu procentach. Najlepiej będzie, jak się im zrewanżuję wynikami. Wszystko inne to tylko czcza gadanina.”

„Ojczyzna jest – pozostawiając na boku nacjonalistyczną gadaninę – tylko tą przestrzenią, którą człowiek ogarnia wzrokiem, kiedy wejdzie na wzgórze.”

„O Francjo, skończył się czas ucisku, zamknęliśmy go jak książkę. O Francjo, nadszedł czas zapłaty. Przygotuj się na naszą odpowiedź. Nasza rewolucja kończy czczą gadaninę…”

„Istnieją tzw. matematycy, którzy chętnie chcieliby uchodzić za posłów mądrości, tak jak niektórzy teolodzy za posłów Boga. I tak samo oszukują lud algebraiczną paplaniną, którą zwą matematyką, jak ci gadaniną, której dodają przydomek biblijna.”

„Dzielił mieszkańców tego świata na dwie grupy: na tych, którzy kochali, i tych, którzy nie kochali. Był to podział arystokratyczny, bo uważał, że ci, co nie mają serca do miłości (albo raczej do cierpienia z miłości), w ogóle nie żyją i z pewnością nie będą żyli po śmierci. Są rodzajem marionetek, napełniających świat śmiechem, łzami i gadaniną bez znaczenia i znikają próżno we mgle niepamięci.”

„Gdy statek ma pełne spiżarnie, pełna jest kasa okrętowa, pogoda piękna i żadnych raf na horyzoncie – statkiem kierować może załoga przez głosowanie, a nawet Kolegium Pasażerek-Blondynek – i nic się nie stanie, a wszyscy mają ubaw. Natomiast gdy zrywa się burza, przed statkiem rafy – kończy się gadanina o d***kracji, pasażerki chowają się za plecy mężczyzn wołając: „Zróbcie coś!!”, a mężczyźni bez szemrania podporządkowują się kapitanowi.”

„Lebiediew zwrócił uwagę, że za czasów Gomułki Bieruta postrzegano jako działacza niezdolnego do zajmowania się „rzeczami głównymi, politycznie najważniejszymi”, poświęcającemu zamiast tego „więcej uwagi sprawom drugorzędnym”. Jednym słowem zarzucano Bierutowi, że nie nadaje się na przywódcę partyjnego. Jednakże „kiedy podniesiono kwestię konieczności usunięcia Gomułki (…), autorzy tej gadaniny” – czyli grupa Bermana i Minca – „musieli wysunąć Bieruta na pierwszy plan i nawet podnosić go możliwie najwyżej, ponieważ był to jedyny Polak wśród trzonu kierowniczego po Gomułce”.”

„Każdy ma prawo wiedzieć wszystko: oto fałszywy slogan fałszywej epoki. Znacznie większą wartość ma już dziś utracone prawo człowieka, by nic nie wiedzieć: mianowicie prawo jego boskiej duszy, by nie pozwalał się napełniać śmieciami, bezsensami i pustą gadaniną. Osoba, która pracuje i prowadzi rozsądne życie, nie ma żadnej potrzeby przesadzonej i nadmiernej informacji. Pośpiech i powierzchowność są duchowymi chorobami XX wieku i już się o nich nie pisze w prasie. Takie spojrzenie jest przeciwne jej naturze. Prasa zamieszcza tylko sensacyjne nagłówki.”