„Zawsze byłam trochę takim „dziwadłem”, bo byłam ubrana inaczej niż moi rówieśnicy. Miałam czerwone rajstopy, kolorowe spódnice, a dziewczyny nosiły się wtedy skromnie i szaro. Miałam problemy z tego powodu, bo indywidualizm niestety tępiono.”

„Z życiem jest jak z sukienką, można mieć bogate i kolorowe życie, a jednak je zmarnować; można też mieć życie zwyczajne i nosić się z klasą.”

„Świat zza krat nie taki kolorowy.
By nienawidzić psów znów miałem powód nowy.”

„Byłem szalonym, psotnym dzieckiem i miałem ogromną wyobraźnię. Próbowałem odgrywać wszelkie swoje doświadczenia. Zawsze nosiłem w sobie aktora.”

„W kalendarzu ma czerwony kolor. Podobno w ludzkiej wyobraźni. Wszystkie pozostałe dni są szare. A ona wydaje się kolorowa.”

„Trzeba mieć pewien rodzaj skupienia, pewien rodzaj koncentracji, by wejść w postać codziennie trochę inaczej, bo codziennie jesteśmy troszeczkę inni. Nie tylko dlatego, że coraz starsi, ale dlatego, że jest taka a nie inna pogoda, że coś się zdarzyło, a coś się nie zdarzyło. Zawsze jest trochę inaczej.”

„Dodaj trochę jadu do połowicznej prawdy, a będziesz miała prawdę absolutną.”

„Chcę czerwoną suknię.
Niech będzie marna i tania,
I taka ciasna, że gdy ją włożę
Ktoś zedrze ją ze mnie.(…)
Będę ją nosić jak kości, jak skórę,
Będzie przeklęta
Aż w niej mnie pogrzebią.”

„Byłam kierownikiem wiejskiej przychodni pod Łodzią. Gruchnęła wieść, że będzie reorganizacja i trafimy pod skrzydła przychodni gminnej. Nie chcieliśmy. Uradziliśmy, że wszyscy się zapiszemy, będziemy mieli prężną organizację partyjną i dadzą nam spokój. Niestety, niczego to nie zmieniło. W partii byłam trzy lata, do 1980. Wstąpiłam wtedy do Solidarności i spaliłam czerwoną legitymację w metalowym koszu.”

„Krzyczy zazwyczaj człowiek słaby. Krzykaczy już kilku mieliśmy, wciąż mamy i mieć będziemy. Niestety. Ja do ich chóru nie dołączę.”