„Wychodzimy z zimy trochę bladzi
Trochę jakby z zaspy zamyślenia”

„W Wielkanoc zazwyczaj jeszcze trochę trzyma zima, choć czuje się już przedsmak wiosny. Kwitną łąki zawilców, wyjątkowe zjawisko w polskiej przyrodzie.”

„Teraz dotykasz niewidzialnego, choć teraz to tylko twój policzek, którego dotykasz opuszkami palców, jakby swędziała cię skóra, albo w geście zamyślenia.”

„Odezwała się w zamyśleniu:
– Tata też chyba chciał syna.
– Nie po tym, jak cię zobaczył.”

„Czy życie jest po śmierci?
– Pytasz w zamyśleniu.
A czy życie naprawdę
Jest po urodzeniu?”

„Wiosna jest rozpuszczaniem zimy.”

„Jeden bałwan zimy nie czyni.”

„Była zima i śnieżyca dostawała histerii.”

„Ta twarz zza okna – z liści i połączonych ze sobą gałęzi, zielona na wiosnę, potem żółknąca i czerwieniąca się, jakby zrobiła coś, czego powinna się wstydzić, rozgadana, kiedy padał deszcz – była jedynym, pewnym człowiekiem, na którego mogliśmy liczyć. To nic, że zimą odchodziła, nie wiadomo gdzie, zostawiając czaszkę czarnych gałęzi. Nie wiadomo po co odchodziła. Zostawaliśmy na te sztywne i zimne miesiące sami jak palec… Źle nam było z zimą i zimie też z nami nie najlepiej pewnie było, kto to wie. Jednak najbardziej podczas zimy doskwierał mnie i Pliplokowi brak znajomej i bliskiej nam twarzy, która już od przedwiośnia codziennie aż do późnej jesieni czekała pomiędzy gałęziami i jakoś dziwnie, zielono uśmiechała się do nas, wystraszonych nastaniem poranka, którego się baliśmy. Jakby nam chciała dodać otuchy i zupełnie tak, jakby wszystko o nas wiedziała. Nawet to, czego my o sobie nie mogliśmy, z braku refleksji nad sobą, domyślać się i wiedzieć.”

„Zima jest piękna do pewnego stopnia… Celsjusza.”