„Tutaj,
Kiedy obrzeża miasta stały się zielone,
Snop księżyca zerka przez las,
Kiedy wciąż chłodne są zbocza wzgórz,
Przykucają byki po jedzeniu,
Pod tymi skałami za stromymi dla kóz,
Strzegącymi swoich źródeł,
Wytworny trędowaty wśród kwiatów.”

„Z gór stromych, z białych ścian,
z wyżyn wysokich i świętych
stoczyło się grzeszne życie i w dół strumieniami ściekło.
tam w dole się rozlało, wezbrało w kłęby i męty
i wyrósł las ciemnosmreczyński.
Zielone piekło.”

„W górach lub na stromych zboczach, w dolinach lub przepaściach, w domu lub na ulicy, a może na brzegu rzeki… Gdzie na Ziemi wydam swoje ostatnie tchnienie? Jednak miejsce to nie jest znane. To całkowicie usuwa powab świata.”

„Byk, byka, bykiem pogania.”

„Moje serce płonie

Przychodzą do was w nocy
I kradną wasze łzy gorące, drobne
Czekają do wschodu księżyca
I wciskają je w me żyły chłodne”

„Są ludzie pozbawieni poczucia czasu. Chcą zrywać kwiaty, które się jeszcze nie stały kwiatami: i wtedy okazuje się, że nie ma kwiatów.”

„Zamieszkałem w lesie, ponieważ chciałem żyć świadomie. Chciałem czerpać ze źródeł życia samą jego istotę. Odrzucić wszystko, co nie było nim, by w godzinę śmierci nie odkryć, że nie żyłem.”

„Zza lasów, zza czarnych chmur pokazał się rąbek księżyca, czerwony, krwawy, straszny jak wyłupione oko, z którego się sączy posoka.”

„Na środku lasu jest dzwon, myślę szalony. Jego dźwięk ma zagłuszyć nasze tutaj istnienie.”

„Kabarety stały się ważnym osiągnięciem tego miasta, opisując je, komentując, pokazując ducha jego mieszkańców.”