„Literatura staje się więc nie tyle „sprawą” życia i śmierci, ile ich alegorią, tymczasowym układem odniesienia, umożliwiającym podtrzymanie przez jakiś czas przepływu języka, który bezustannie odwołuje się do konkretnej osoby, ale zarazem zapowiada rozproszenie jednostkowości w sile żywiołu mowy, czy raczej: w efekcie inskrypcji. Z tego klinczu namiętności egzystencji i logiki pisma nie ma wyjścia (…).”

Tematy

nie żyje , śmierć , literatura , siła , czas , sprawa , efekt , odniesienie , konkretny , wyjść , logika , pismo , układ