„Od samego dzisiaj rana
czegoś mi się chce…
Nie cukierka, nie banana -
może piasku, może siana
albo nawet – nie wiem sama
muchy tse-tse-tse?”

„Dzisiaj jestem smutna
jak ptak.
Dzisiaj jestem smutna
jak deszcz.
Leżę sobie w trawie
na wznak,
sama nie wiem, czemu
tak jest.”

„Wydrążyłem dziurkę w piasku, wsunąłem tam oba dzieła; teraz problem polegał na tym, że musiałem poszukać sobie czegoś do czytania. Zycie bez czytania jest niebezpieczne, trzeba zadowolić się samym życiem, a to niesie ze sobą pewne ryzyko.”

„Zwykle miałem banię, dziś bania jest zwykle mydlana,
gdy idę na fitness – zamiast na imprę do rana,
rano zostaje mi siana, wcześniej to paliłem farmę
i nie chciało mi wracać, podobno waliłem karmę.”

„Rany, nie wiem, co zjem dziś na kolację, więc trudno mi powiedzieć, co będę robił za dziesięć lat.”

„z samego rana dobry „esemes” zamiast
śniadania: „miałam zły sen. uważaj na pasach.”
jeszcze przed chwilą, tuż po przebudzeniu
przypomniałem sobie, że za dwa dni
minęłyby trzy lata.
teraz wiem, że nie żyję już nawet
w jej snach.”

„Młodość jak siano więdnie.”

„Cóż za rozlegle pustynie!
cóż za góry wysokie!
ależ trawa pachnie w Golestane!
w tej okolicy czegoś szukałem:
snu może
światła, piasku, uśmiechu.”

„Ojczyzna to wiano, nie siano pokoleń.”

„Arcydzieło: brylant w stogu siana.”