„Teraz, gdy kończy się jesień, pola są nagie i spieczone słońcem.
Umysł skłania się ku myślom o mojej śmierci”

„Prawdziwa miłość kończy się śmiercią, i tylko ta miłość, która kończy się śmiercią, jest miłością.”

„Śmierci przyjrzałam się z bliska: śmierć to był sufit. Gdy zna się sufit lepiej od siebie samej, to się nazywa śmierć. Sufit jest tym, co przeszkadza oczom patrzeć w górę, a myślom wzlatywać w przestworza.”

„Starość jest okresem, gdy kończą się obowiązki, gdy kończą się rozterki miłosne i światopoglądowe, gdy kończy się walka i można w spokoju przyzwoicie przeżyte konsumować życie. I można tak jak za młodu cieszyć się wiosną, słońcem, zapachem kwitnącego bzu i muzyką, i widokiem tych, których się kocha.”

„Bycie ku śmierci.”

„Śmierć kończy życie, nie związek.”

„Skłaniam się do stwierdzenia, że śmierci nie ma. Uważam, że ludzie, ci ważni dla nas, zostawiają jakiś rodzaj energii.”

„Gdy mój mąż zmarł, to miałam poczucie, że taka wielka żelazna brama się zatrzasnęła. Definitywnie coś się zamyka i nikt nie ma klucza. Tylko śmierć tak wszystko kończy.”

„Złe małżeństwa kończą się rozwodem, a dobre śmiercią.”

„Wszechświat jest moim umysłem, a umysł – wszechświatem.”