„A potem był rdzawy, marcowy wieczór
bez pamiętnych scen i słów,
gdy ponad wszystko chciałem spać,
by nie czuć i nie myśleć.”

„Myślcie!
– Nie chcę myśleć – zajęczał. – Chcę spać!”

„Dla mnie pisanie tekstów jest bardzo ważne. Nie chcę wyjść na scenę i śpiewać teksty innych autorów. Chcę czuć, że to ja je napisałam, że to właśnie, a nie co innego, chciałam przekazać.”

„Wieczorem wszystko przychodzi na myśl, mijane osoby
na ulicy ruch słów – niewiele można powiedzieć,
tylko jest wieczór. Mało już w tym czekania, skróciłem myśli.
Pomyśl, co mogłoby się wydarzyć
gdybym potrafił mówić inaczej.”

„Ja chcę – Bez słów policzyć wszystkie chwile
Chcę – czuć Ciebie, gdy nie będziesz przy mnie
Chcę – by strach mógł wyjść, nie wracał już”

„Poszedłem spać o ósmej wieczorem i źle to zniosłem. Kiedy kładę się spać późno, nic się nie dzieje – po tym, jak zemdlał na treningu.”

„Upadek to tylko ruch, nic w nim strasznego,
lęk mogę czuć tylko przed własnym ego,
zbyt dużo słów, a za mało tego czegoś,
co mnie przyciągało tu, gdy nie chciałem nic innego tak.”

„Od pierwszych chwil dobrze czułem się na scenie. Denerwujesz się na myśl o wyjściu przed grupę ludzi, ale dla mnie to było jak wypuszczenie tygrysa z klatki. Może to inna wersja motyli w brzuchu. Możliwe. Zawsze czułem się na scenie komfortowo, nawet jeśli nawalałem.”

„Redaktor: To co, teraz do łóżka i spać!
Paweł Zagumny: Do łóżka to tak, ale spać potem.”

„Już nie ma nic
już marzeń nie chcę się bać
złych myśli młyn
zostawiam – idę spać.”