„Powoli. – Uważaj, co mówisz, kto to mówi i do kogo. – Bo to szybkie klepanie bez zastanowienia się, to pusty hałas, łomotanie w blachę. Więc powiem ci za św. Teresą, iż choćbyś najdłużej poruszał wargami, nie uważam tego za modlitwę.”

„Ciało mówi mi same przykre rzeczy. Choćby:
jesteśmy już starzy, nie uważasz. To pytanie?
(To ma być odpowiedź?) I tak w kółko.”

„Żaden człowiek nie uważa, że jest dużo hałasu o nic, gdy hałas ten dotyczy jego samego.”

„Na planie trzeba być szybkim, na maksa skoncentrowanym i kreatywnym. Dopóki nie stanęłam przed kamerą, nie zdawałam sobie sprawy, że na planie poza grą należy także uważać na to, gdzie się stoi, do którego mikrofonu się mówi, którym światłem jest się oświetlonym.”

„Ci, którzy nie powinni mówić, mówią. A ci, którzy mogliby nie powiedzieć, nie mają nic do powiedzenia.”

„Mówiąc ogólnie, sztuka nie może być przeintelektualizowana, tak jak nie chodzi o to, by traktować ją niepoważnie. Trzeba tylko uważać z interpretacją i szufladkowaniem, dla kogo są dane emocje. Sztuka jest wolnością, nie służy temu, by ograniczać ją barierami.”

„Nie uważam, żebym był bardzo popularny. Na razie pracuję na to, aby tak mówiono w przyszłości.”

„Mówią, że jestem konserwatystą, ale uważam się za prawdziwego liberała.”

„Podoba mi się człowiek, którego oczy mówią więcej niż wargi.”

„Podoba mi się człowiek, którego oczy mówią więcej niż wargi.”