„Ludzie czasem płacą życiem za mówienie głośno tego, co mówią. Mogą nawet zginąć za dostarczenie mi informacji. Nie jestem jedyną osobą w niebezpieczeństwie. Mam na to dowody.”

„To, co ludzie mówią, nie stanowi dowodu.”

„Mam dość pierdolonych ludzi, którzy mówią mi jak mam żyć.”

„Mam już dosyć głupich ludzi, którzy mówią mi jak mam żyć.”

„Nie jestem do końca taka, jak mówią ludzie. Czasem naprawdę zaskakuje mnie to, co słyszę: "leniwa", "ciągle coś je". Pracuję tak ciężko, że nie mam czasu na przyjemności.”

„Mam poważny problem z koncentracją i koleżanka mówi mi: „Musisz iść na terapię”. Myślałam o tym, ale potem myślę: „Chwila. Po co mam płacić obcym za słuchanie mnie, jak obcy mogą płacić za to, że ja mówię?””

„Jestem osobą publiczną i przyzwyczaiłem się do tego, że ludzie mówią różne rzeczy. Byleby mnie nie „pakowali” w jakieś niestworzone historie.”

„Nie widzę siebie jako konserwatysty, ale nie jestem też ultralewicowy. Lubię libertariański punkt widzenia, który mówi, by zostawić wszystkich w spokoju. Już jako dziecko drażnili mnie ludzie, którzy mówili mi, jak mam żyć.”

„Lubię pójść do kościoła i podziękować za to, co mam. Bardzo się boję, co może przynieść los. Dlatego też nie lubię głośno mówić, że wszystko jest dobrze, bo czasem wystarczy chwila i wszystko można stracić.”

„Przyznaję, że jestem szczęściarzem, bo jestem w stanie wyżyć z muzyki. Ale zajęło mi to 25 lat życia. Nie mówię tu o bogactwie. Mówię o przetrwaniu na bardzo, bardzo przeciętnym poziomie. Lecz jestem wdzięczny i za to, bo nie muszę sprzedawać swojej duszy, nie mam żadnego szefa, który będzie mi mówił, co mam robić.”