„Całe życie to taka szamotanina – powiedział później, patrząc na nią z ojcowskim uwielbieniem. – Szamoczemy się z duperelami, a to, co święte, nam umyka. Nie szanujemy świętości.
– Co jest święte, tato?
– Najmniejsze rzeczy, córuś, najmniejsze, niepozorne. Zdrowie jest święte. Drugi człowiek jest święty. Miłość do człowieka.”

„O, życie moje!
Bądź mi święte i olbrzymie!”

„Miłość pozyskana wkłada wielkie i święte obowiązki.”

„Prawdziwie, jak ty z koso do żyta wyszed, to już tobie nic nie święte!”

„Poprzez swoje nauki Budda zaszczepił świętość i mądrość w ludziach. Nauki Buddy są bardzo święte i mają głębokie wewnętrzne znaczenie.”

„Białogłowy pokrywają pierś siateczką, kapłani takoż święte rzeczy – są niektóre rzeczy, co się je kryje, aby pokazać.”

„Święte kurwa miasto, pielgrzymki tu ściągają,
dobrze, że te chuje na co dzień go nie znają,
bo na co dzień nie ma tu nic ze świętości,
na co dzień tu łomie sie kurwa kości!.”

„Istnieją cztery cenne pytania w życiu… Co jest święte? Co kształtuje ducha? Po co warto żyć i po co warto umierać? Odpowiedź na każde z nich jest taka sama. Tylko miłość.”

„Co za ulga być obojętnym względem rzeczy, po tym jak szarpały cię na wszystkie strony najróżniejsze porywy, z których jedne wydają się mocno święte, a inne nawet nie starają się maskować.”

„Jeżeli Pan Jezus mówi A, to chce, żeby powiedzieć B, C i do samego końca cały alfabet, a Dynka ma powtarzać. A jaki koniec? (…) Koniec jest święta miłość i święte zjednoczenie, w którym Pan Bóg oddaje wszystko swoje i Siebie, a dusza tak samo.”