„Boli mnie każde nieudane przedstawienie, każda martwa, zamordowana nim publiczność. Jak długo trzeba będzie pracować, by to odkręcić. Odkręcanie jest trudniejsze od budowania.”

— Zbigniew Brzoza

Źródło: „Nowa Trybuna Opolska”, 27 marca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/swlo.htm

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

publiczność , pracujący , przedstawienie

Zbigniew Brzoza Fotografia

Zbigniew Brzoza 6

polski reżyser 1957

Podobne cytaty

„Kto buduje – pracuje także dla swych dzieci, kto buduje dobrze – pracuje również dla swych wnuków, ale kto tworzy – pracuje dla wszystkich przyszłych pokoleń.”

Władysław Grzeszczyk (1935) polski aforysta

Parada paradoksów (1985)

„Każde przedstawienie to proces poszukiwania sposobu, w jaki moglibyśmy opowiedzieć określoną historię.”

Elizabeth LeCompte (1944)

Źródło: Aneta Mancewicz, Powrót do obrazów, „Didaskalia”, 20 kwietnia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28419

„Praca nad przedstawieniem rozpoczyna się na długo przed próbami, a kończy się z ostatnim widowiskiem.”

Mieczysław Banasik (1940) polski aktor

Źródło: 35 lat na scenie, „Gazeta Wyborcza” Toruń, 23 września 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/35lat.htm

„Każda publiczność może być dobrą publicznością. Reakcja widowni nie zależy od niej samej, ale od artysty.”

José Cura (1962)

Źródło: „Życie Warszawy”, 27 listopada 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kazdap.htm

„Granie w teatrze jest najtrudniejsze. Trzeba przez dwie, czasami trzy godziny utrzymać publiczność w napięciu. Gdy gram w filmie, często powtarzamy sceny, ujęcia, mamy możliwość poprawienia się. W teatrze, na scenie, już nic nie poprawię. Jeżeli gram źle, to publiczność to zobaczy. Poprawić będę się mógł dopiero podczas następnego przedstawienia.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„Dziennik Zachodni”, 22 kwietnia 2005

„W 68 roku elita nasza była gotowa oddać życie za każde przedstawienie Dziadów, a w dwadzieścia dwa lata później już na Lawę mało kto przyszedł.”

Tadeusz Konwicki (1926–2015) polski prozaik, scenarzysta, reżyser

Wypowiedzi w wywiadach prasowych
Źródło: wywiad Andrzeja Wernera, „Kino” 1/1991

„Tak długo jak bogactwa i środki produkcji pozostaną własnością jedynie kilku ludzi, tak długo większość zawsze będzie zmuszona żyć i pracować w biedzie.”

Errico Malatesta (1853–1932) włoski myśliciel polityczny, anarchista

Kapitalizm

„Nie można było pracować dłużej tak intensywnie. Zresztą, jak się jest zbyt długo z tymi samymi ludźmi, to zaczyna się dziać coś złego. Poza tym repertuar kameralny jest ograniczony. Ciągle proszono mnie o serenady Czajkowskiego i Dworzaka, Wariacje Brittena i Divertimento Bartóka. Graliśmy te utwory znakomicie, każda nuta była naprawdę moja, ale jak długo można robić to samo? Teraz jestem symfonikiem, nie kameralistą.”

Jerzy Maksymiuk (1936) dyrygent polski

o zrezygnowaniu ze współpracy ze stałym zespołem.
Źródło: „Studio” 1992, nr 1

„Kiedy widzę po zakończonym przedstawieniu, przedstawieniu będącym wielkim bełkotem pseudoartystycznym, nafaszerowanym wulgaryzmami, obscenami i obrazoburstwem, kiedy widzę, że po takim przedstawieniu publiczność na brawach wstaje i daje aplauz, to muszę przyznać, że jestem załamana. Zastanawiam się, co widzą ci ludzie, którzy siedzą obok mnie, i co widzę ja. Czy to są dwa różne widzenia? Czy to jest inna wiedza, z którą przychodzą oni, z którą przychodzę ja? Czy po prostu oni już zostali uformowani przez teatr.”

Temida Stankiewicz-Podhorecka (1946)

Źródło: Wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.

„Zbierając przez lata wycinki prasowe obserwowałam, jak się zmieniają, jak stają się coraz bardziej potworne – jak karmią, ale też pobudzają nasz nienasycony apetyt na grozę. A także, jak bardzo zmieniły się przedstawienia martwych osób i cel tych przedstawień.”

Marlene Dumas (1953)

Źródło: Katarzyna Bojarska, Jak wyglądam, kiedy na mnie patrzysz http://www.dwutygodnik.com/artykul/4045/, Dwutygodnik.com nr 94/2012.

Pokrewne tematy