„Jednostka urojona jest nieomal pomostem między bytem i niebytem, pięknym i cudownym wynalazkiem boskiego ducha.”

„Byt jest, a niebytu nie ma.”

„Byt i niebyt wzajemnie się rodzą.”

„(…) naród jest twórczą energią ducha ludzkiego, pięknym wynalazkiem natury czy Pana Boga i dzięki temu wynalazkowi ludzkość jest zbiorowiskiem zróżnicowanym i przez to zróżnicowanie pełnym siły. Chwalmy wielość, chwalmy różnice.”

„To dziwne, ale właśnie lud, to znaczy ten, co naprawdę tworzy byt, jest najczęściej skazywany na niebyt.”

„Śmierć ma dwie postacie: Po pierwsze, oznacza niebyt. Po drugie zaś, oznacza przerażający materialny byt trupa.”

„Zawsze żywisz mnie i karmisz Ojcze, Synu, Duchu Święty Twoim całym własnym Bytem, Istotą, Wiecznością, Twymi Boskimi działaniami i Twymi nieskończonymi przymiotami.”

„Rzecz, która powstaje w zależności od tego lub tamtego, nie powstaje jeśli tego czegoś brak. Byt i niebyt, złożone i niezłożone – pozostają w spokoju. To jest Nirwana.”

„Jakie to piękne, jaki cudowny ogień.”

„Ani moralność, ani religia nie styka się w chrześcijaństwie z żadnym punktem rzeczywistości. Same urojone przyczyny („Bóg”, „dusza”, „ja”, „duch”, „wolna wola” – lub też „niewolna”); same urojone skutki („grzech”, „zbawienie”, „łaska”, „kara”, „odpuszczenie grzechu”). Obcowanie urojonych istot („Bóg”, „duchy”, „dusze”); urojona wiedza przyrodnicza (antropocentryczna; zupełny brak pojęcia przyczyn przyrodzonych); urojona psychologia (same samonieporozumienia, interpretacje przyjemnych lub nieprzyjemnych uczuć ogólnych, na przykład stanów nervi sympathici, z pomocą mowy znakowej religijno-moralnej idiosynkrazji – „kara”, „wyrzut sumienia”, „pokusa diabelska”, „bliskość Boga”); urojona teleologia („Królestwo Boże”, „Sąd Ostateczny”, „życie wieczne”).”