„Elka była wściekła jak osa. Co tam osa. Cały rój os.”

„tak tak tak wcieram w siebie przeżutą radość nade mną rój os niestrawione resztki pokarmowe udają schizofreniczną przyjaźń pomiędzy kochankami las rąk w górze wirują przeciw naturze”

„Jestem jabłkiem. Nie znam swego koloru: zielony, żółty, czerwony? Najprawdopodobniej w paski, żółto-czarne, jak osa, żeby ktoś nie został, ugryzłszy mnie, repatriantem (z Ogrodu) czy apatrydą (do końca). Jestem dość okrągły. Zwisam na ogonku, pępowinie. Etykę i filozofię miałbym w dupie, gdybym miał dupę. Brak dupy jest równie dotkliwy jak brak autorytetów, Jan Paweł II, na przykład.”

„Co nie jest pożyteczne dla roju, i dla pszczoły nie jest pożyteczne.”

„Wendy to piękny motyl wśród roju pszczół.”

„W rozkoszy dusza się rozpływa i mięknie; w smutku zaś skupia się i nabiera rozumu, uwalnia się od całego roju namiętności, staje się wznioślejszą i silniejszą.”

„Do tego doprowadził, że tam całe rodziny przyjeżdżają teraz… A zwróciliście uwagę, że to cały czas ta sama rodzina jest? (…) Stoi facet wściekły (…), bo wszystko przegrał, a rodzina wybiega i się cieszy! Przecież to nie może być jego rodzina! „Tatusiu, tatusiu, tatusiu! Zobacz, ile mamy kawy w bagażniku!” „Ja nie chcę tej kawy! Ja chcę cały samochód! Do końca życia tej kawy nie wypiję!””

„Jak Boga kocham, zaczepiliśmy się
o wodorosty; wypadłem z łódki, a rozsierdzony rój
słów zaczął opadać z monotonną precyzją, by
dostać się do mojego brzucha.”

„Zbudź się, bo ranek cisnął w czarę nocyKamień, co płoszy rój gwiazd migocący, Patrz, już pochwycił ze wschodu myśliwySułtańską basztę w splot blasku gorący.”

„Wódź mnie na
pokuszenie rudziku
czuły kochanku
przytul mnie Perkunie
napełnij moje gardło rojem
dzikich pszczół
daj mi swoją siłę
przybij mnie
do siebie”