„(…) jako dziecko chciałem być muzykiem. Ojciec powiedział, że jako muzyk będę robił hałas, a nie pieniądze. Nie mogłem się uczyć muzyki w domu.”

„Moja matka była śpiewaczką operową, a ojciec kompozytorem i chcieli bym ja także była muzykiem, grała na instrumencie, ale… byłam zbyt leniwa. Ale kiedy napisałam słowa do tej melodii, to odważyłam się ją zaśpiewać, muzyka ta stała się moja, przez to, że opowiedziałam ją po swojemu. I wtedy dotarło do mnie, że to jest właśnie jazz, esencja tego co jest w nim najpiękniejsze i że dzięki temu, paradoksalnie, wyrażam też miłość wobec muzyki klasycznej, w której otoczeniu wyrastałam.”

„Ludzie nazywali mnie muzykiem jazzowym, ale to niedorzeczne. Musiałem się dopiero dowiedzieć kim jest muzyk jazzowy.”

„Nie mógłbym powiedzieć o sobie, że jestem tylko muzykiem albo tylko artystą wizualnym, bo zawsze robiłem jedno i drugie. Oczywiście wielu osobom kojarzę się bardziej z muzyką, ale to efekt tego, jak wygląda rynek. Muzyka ma o wiele lepszy system dystrybucji.”

„Wszyscy oni są urodzonymi muzykami.”

„We wszystkich zespołach, w których występowałem, stanowiłem dodatek. Byłem szczęśliwy, że mogę grać z dobrymi muzykami i uczyć się od nich. Ale chyba zawsze wiedziałem, że kiedyś będę chciał zrobić coś sam. Myślę, że taka potrzeba drzemie w każdym. (…) Nawet gdy współpraca układa się doskonale, wiem, że muszę za chwilę iść dalej.”

„Nie sądzę abym był specjalnie dobrym muzykiem.”

„Być kompozytorem i nie być muzykiem to tragedia.
Oznacza, że jest się geniuszem bez talentu.”

„To jest tak, że wszyscy moi przyjaciele byli wielkimi muzykami i przepraszali mnie za to, więc wciąż mnie mają.”

„Pomimo tego, że jestem muzykiem, wolałbym być głuchy niż ślepy. Myślę, że wtedy czułbym się mniej odizolowany od świata, nawet jeśli wszystko byłoby ciche.”