„Coraz częściej czytelnik ma do czynienia z utworami, których nie sposób zrozumieć bez odwołania się do czegoś poza nimi.”

„Od pióra zaprawionego jadem ginie najczęściej utwór.”

„Nie znoszę pożegnań. Mają w sobie tyle utajonego dramatyzmu i tego, co może się stać, i tego, czego najczęściej nie można już odwołać.”

„Dyrektorzy rzadko inscenizują utwory, na które mieliby ochotę. Częściej to, czego potrzebuje teatr.”

„Niektórym autorom zdaje się, że gdy w swych utworach otworzyli czytelnikowi sypialnię, klozet i łazienkę bohaterów – otworzyli w literaturze nową epokę.”

„W każdej chwili mogę się natknąć na jakieś przesłanie. Zrozumiem jego znaczenie albo i nie. To zawsze było credo Normy Jeane jako czytelniczki.”

„Inscenizacja w moim rozumieniu jest jak ubranie dla człowieka, którego trzeba po prostu odpowiednio ubrać. Nie uprawiam teatru autorskiego, czyli nie uważam sztuki za pretekst dla reżysera do zrobienia przedstawienia luźno opartego na tekście. Nie tyle jednak staram się być wierny autorowi, ile konstrukcji jego sztuki. Nie chcę pisać innego utworu. Swoją reżyserską pracę opieram na konstrukcji dzieła, ale utwór odczytuję po swojemu. Nie ma dwóch ludzi tak samo odczytujących utwór, jeśli naprawdę starają się go zrozumieć. To, co często nazywa się „teatrem wiernym autorowi”, najczęściej jest akademizmem, powtarzaniem utartego sposobu wystawiania sztuki. Tego staram się unikać. Innymi słowy, zależy mi na tym, aby inscenizacja była formą pokazania utworu na scenie. Nigdy formą samą dla siebie. Celem jest zawsze utwór. Przesłanie w nim zawarte.”

„(…) znajduję niewyczerpane pocieszenie w tym, iż (…) najkrytyczniejszemu nawet czytelnikowi moich pism nie uda się znaleźć w nich czegoś, co mogłoby rzucić cień na dobre imię Kościoła świętego.”

„Dla mnie zadziwiająca jest popularność niektórych piosenek, na przykład utwór Jestem z miasta dostał jakąś nagrodę polskich dyskotek. Nigdy sobie nie wyobrażałem, że ta piosenka będzie utworem dyskotekowym. A to w momencie kiedy trafił do promocji, to już był utwór bardzo stary, ja już byłem do niego przywiązany, już miałem swoje wyobrażenia o tej piosence… Nigdy mi się w życiu z dyskoteką nie skojarzyła.”

„Wolno czytelnika zaskoczyć, wziąć go pod włos, dotknąć go bardzo głęboko, zmuszając do zastanowienia, do reakcji; można też do niego nie trafić, przejść mimo, pozostawić go obojętnym. Nie można jednak dopuścić do tego, że się pogubi, czytelnik musi wiedzieć, gdzie jest, jaką kroczy drogą, nawet jeśli nie ma pojęcia dokąd ta droga prowadzi.”