„Nigdy nie czułem się winien swoich umiejętności. Nigdy nie czułem się winien swojego umysłu. Nigdy nie czułem się winien bycia człowiekiem (…). Odkąd pamiętam, czułem, że zabiłbym człowieka, który żądałby, abym żył dla zaspokojenia jego potrzeb - i wiedziałem, że moje uczucia są przejawem najwyższej moralności.”

„Nigdy nie czułem się lepiej.”

„Najbardziej bolała mnie śmierć matki. Ona odeszła, gdy miałem 19 lat. Długo czułem się winny jej śmierci. Pogrążyłem się w rozpaczy. Ponad dziesięć lat z tego wychodziłem… Bardzo pomogła mi wtedy przyjaciółka mojego ojca – buddystka. Myślę, że moja dojrzałość polega też na tym, że przestałem się czuć winny.”

„Zanim został Śmiercią, nigdy tak bardzo nie czuł, że żyje.”

„Sęk w tym że jestem dziwny, ale nigdy nie czułem się dziwny.”

„Czyś ty nigdy nie czuł, że sztuka to nie jest rzecz dostojna?”

„Miłość, którą chce się czuć, nie zastąpi nigdy tej, którą się czuje.”

„Poczucie winy to skomplikowana sprawa (…). Są tacy, którzy powinni się czuć winni, ale nic nie czują, i tacy, co czują się winni, chociaż nie mają ku temu powodu. Oczywiście istnieją i tacy, według których pojęcie winy nie ma żadnego sensu.”

„Nigdy nie zetknąłem się z osobowością depresyjną, której dziecięce Ja, nie czułoby się znienawidzone przez osobę dorosłą.”

„Nigdy nie czułam się zakotwiczona ani spokojna. Nie możesz naprawdę zaangażować się w życie, kiedy to czujesz.”